امام علی(ع) در بیان انگیزه های انسان ها در حمد و ستایش الهی می فرماید: نخست تقاضاى افزایش و تکمیل نعمتهاى الهى، و دیگر اظهار تسلیم در مقابل قدرت و عزّت او، و سوّم تقاضاى حفظ و نگهدارى از معاصى به برکت الطاف او مى باشد. خداوند هر کس را هدایت کند، او گرفتار گمراهی نخواهد شد و هر کس را دشمن بدارد، نجات نخواهد یافت. ستایش خداوند سنگین ترین عمل در ترازوی سنجش اعمال و برترین گنج ذخیره شده است.

این سوره در«مدینه» و بعد از هجرت نازل شده و در آن خداوند بشارت و نوید از پیروزى عظیمى مى دهد که به دنبال آن مردم گروه گروه وارد دین خدا مى شوند. و به شکرانه این نعمت بزرگ، پیغمبر اکرم(ص) را دعوت به «تسبیح»، «حمد الهى» و «استغفار» مى کند. گر چه در اسلام فتوحات زیادى رخ داد ولى فتحى با مشخصات فوق، جز «فتح مکّه» نبود.