طبق آیه 122 سوره «توبه» همواره گروهى از مسلمانان به عنوان انجام یک واجب کفائى، باید به تحصیل علم و دانش در زمینه تمام مسائل اسلامى بپردازند، و پس از فراغت از تحصیل، براى تبلیغ احکام اسلام به نقاط مختلف، مخصوصاً به قوم و جمعیت خود باز گردند، و آنها را با مسائل اسلامى آشنا سازند و از آنجا که آیه یک مفهوم عام دارد، هم قبول گفتار مسأله گویان را شامل مى شود، و هم قبول قول مجتهدان را، و به این ترتیب، با عموم آیه مى توان استدلال بر جواز تقلید کرد.

این سوره درباره یهود یا دو قبیله از قریش یا دو قبیله ازانصار نازل شده که بر یکدیگر تفاخر مى کردند و با کثرت نفرات و جمعیت، یا اموال و ثروت خود، بر یکدیگر مباهات مى نمودند.

از آيات قرآن روشن مى شود «امت» به معنى جمعيت و گروه است نه مذهب و نه پيروان مذهب و اگر مى بينيم به پيروان مذهب، امت گفته شده چون آنها نيز براى خود گروهى هستند.