در مورد كيفيّت این «ملاقات» ها احتمالاتى وجود دارد: 1. این ملاقات بصورت طبیعی اتفاق افتاده و این شخص در بين جامعه اى زندگى مى كرده كه امام(ع) نيز در آن جامعه بوده. 2. ملاقات به صورت اتفاقى بوده؛ به اين صورت كه در مسیری که ایشان عبور می کرده اتفاقا شخص نیازمندی بوده. 3. اينكه امام(ع) شخصاً از مكان خود به طريق طبيعى حركت كرده تا حاجت کسی را برآورده كند. 4. ممکن است این سیر از راه معجزه و طى الارض بوده. 5. شاید هم حضرت از همه راه ها براى برآوردن حاجات استفاده مى كند.

گاهی افراد جامعه با یک سلسله گرفتاری ها مواجه می شوند که برحسب ظاهر، امکان برطرف نمودن آنها از طریق اسباب عادی میسر نیست، یا بسیار مشکل است؛ در چنین مواردی توصیه شده که از اموری نظیر دعا و توسل کمک گرفته شود. آن گاه برای خود توسل نیز شیوه های مختلفی از جمله نوشتن عریضه بیان شده است. عریضه، کاغذی است که فرد حاجتمند آن را خطاب به خداوند ویا خطاب به معصومین(ع) ، می نویسد و آنها را واسطه قرار داده و برآورده شدن حاجت خود را از آنها می خواهد، و سپس در آب روان، دریا، چاه آب و... می اندازد.