معنای «بَقِيَّةُ الله»؟!

درباره معنای «بَقِيَّةُ الله» که یکی از القاب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) است چه نظراتی بیان شده است؟

در مورد معنای این عبارت دو احتمال وجود دارد: 1- اینکه مقصود از «بَقِیَّهُ الله» عنوان کلى بوده و اشاره به حجت خدادر روى زمین است. هرگز زمین از حجت خداخالى نبوده و نخواهد بود و دائماً باید در آن ثابت باشد. انطباق آن بر امام زمان(عج) از بابانطباق کلى بر یک فرد آن در این زمان است. 2- اینکه مقصود از «بَقِیَّهُ الله» لقبى براى امام زمان(عج) باشد به اعتبار اینکه در روى زمین ثابت بوده و دوام وجودى دارد.

خبر دادن امام صادق(ع) از «غیبت» امام زمان(عج)

آیا امام صادق(عليه السلام) از «غیبت» امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) خبر داده است؟

امام صادق(ع) از «غیبت» امام زمان(عج) خبر داده است. آن حضرت در حديثي مي فرمايد: «همانا براى قائم، غيبتى قبل از قيام است» و نيز فرمود: «آگاه باشيد به خدا سوگند كه مهدى شما از بين شما غايب خواهد شد، تا اينكه جاهل از شما مى گويد: خداوند احتياجى به آل محمد ندارد ...» و نيز در جای دیگر حضرت فرمود: «همانا غيبت در ششمين از فرزندانم واقع خواهد شد و او دوازدهمين از امامان هدايت بعد از رسول خداست كه اول آنها علي بن ابى طالب(ع) و آخر آنها قائم به حق، بقية الله بر روى زمين است ...».

خبر دادن امام صادق(ع) از ولادت حضرت مهدی(عج)

آیا امام صادق(عليه السلام) از ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعال‍ی فرجه الشريف) خبر داده است؟

امام صادق(ع) در رواياتي از ولادت حضرت مهدی(عج) خبر داده است؛ از جمله در حديثي به ابوبصير می فرمایند: «اى ابابصير او پنجمين فرزند از اولاد فرزندم موسى است، او فرزند بهترين زنان است، غيبتى دارد كه در آن اهل باطل شك خواهند كرد، آن گاه خداوند عزوجل او را ظاهر كرده و به دست او مشرق ها و مغرب هاى زمين را فتح خواهد نمود».

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الصادق عليه السلام :

«اني ما شربت ماء باردا الا و ذکرت الحسين‏»

من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر اين‏که به ياد حسين عليه السلام افتادم.

امالى صدوق، ص 122