«اصول اجتماعی» دعوت انبیاء عبارتند از: 1- دعوت به عدالت اجتماعى. 2- شکستن سنت هاى غلط. 3- دعوت به اصلاح و نهى از فساد در زمین. 

در آیه 115 و 121 سوره طه، نسبت «نسیان» و «عصیان» به آدم (ع) داده شده، امّا هیچ یک از این دو خطا با مقام عصمت انبیاء که مصونیّت از گناه و خطا و نسیان است سازگار نیست. براى حلّ این مشکل سه تفسیر را مى توان پذیرفت: 1- نهى آدم آزمایشى بوده. 2- نهى آدم نهى ارشادى بوده نه مولوی. 3- عمل آدم ترک اولى بوده، و منظور از آن عملى است که ترکش از انجامش بهتر است.

اسلام  کمک بر ظلم را از زشت ترین گناهان برشمرده است و در قرآن  و روایات  مذمت شده است. فرعون ها به کمک افراد زبون و فرصت طلب به ظلم خود ادامه دادند. قرآن در آیه 2 سوره مائده با تاکید بر نیکی و تعاون بر تقوی، از کمک به ظلم و ستم نهی نموده است و رکون و همکاری بر ظالمان را موجب داخل شدن در آتش دوزخ دانسته است.

اوصاف منافقان در آيه 67 سوره توبه، چنين آمده: مردم را به منکرات تشويق و از نيکى ها باز مى دارند، بخيل اند و به محرومان کمک نمي کنند، براي اغراض شوم اموال فراوانى خرج کرده، اما براى خدا چنين کارى نمى کنند، آنها خدا را فراموش کرده اند، خدا نيز آنها را از توفيقات و مواهب خود فراموش نموده، منافقان فاسقند و بيرون از دائره اطاعت فرمان خدا هستند.