کتاب «الاصابه فى تمییز الصحابه» تالیف ابن حَجَر عسقلانى بوده و یکى از مهم ترین و اساسى ترین منابع اهل سنت در شناخت و بررسى احوال اصحاب پیامبر اسلام(ص) و راویان احادیث نبوى به شمار مى رود. این کتاب شرح حال مفصّلى از حدود دوازده هزار صحابى (اعم از زن و مرد) را در بر دارد که جامع تر از سایر کتاب هاى تالیف شده در این زمینه به شمار مى آید. نکته شایان اهمیت درباره کتاب اصابه این است که ابن حجر عسقلانى بسیارى از مطالب را از کتاب هاى دانشمندان شیعه مثل «ابن ابى طّى»، شیخ «منتخب الدین رازى»، «برهان الدین قزوینى»، و «ابن الفوطى یا ابن صابونى» که از شاگردان خواجه نصیرالدین طوسى بود و همچنین کتاب شیخ مفید درباره مناقب على(ع) نقل کرده و بهره برده است. یعنى ابن حجر در نوشتن این کتاب به مطالب دانشمندان شیعى هم اعتماد داشته است؛ با اینکه تشیع را عامل ضعف سند روایت مى دانست!

علي(ع) مى فرمايند: شما مى دانيد که من نزد رسول خدا چه جايگاهى دارم، آن گاه که کودک بودم مرا در دامانش مى نهاد و در سينه خود جا مى داد. از من دروغى نشنيد و خطايى نديد، هر روز براى من از اخلاقِ خود نشانه اى بر پا مى داشت و مرا به پيروى از آن مى گماشت. هر سال در حرا خلوت مى گزيد، من او را مى ديدم و جز من کسى وى را نمى ديد. آن هنگام  اسلام در هيچ خانه اى جز در خانه رسول(ص) که خديجه در آن بود، راه نيافته بود و من سوّمين آنان بودم... .

شیعیان معتقدند که امام نیز مانند پیامبر(ص)، باید از تمام بدیها و گناهان ـ چه ظاهرى و چه باطنى ـ از آغاز کودکى تا روز وفات، عمداً و سهواً، معصوم باشد و همچنین باید معصوم از هر خطا، اشتباه، سهو و فراموشى باشد و قرآن و سنت همگى دلالت دارد بر اینکه امامان باید معصوم باشند.