بی عدالتی در حق نسل های بعدی باختم نبوت!

آیا قطع شدن وحی الهی با ختم نبوت بی عدالتی در حق نسل های بعد نیست؟!

بعداز پیامبر اکرم(ص) انسان به مرحله ای از بلوغ فکری و فرهنگی رسیده که بتواند با استفاده مستمر از اصول و تعلیمات نبی خاتم به عنوان جامع ترین نقشه برای همه اعصار، بدون حضور آن حضرت نیز مسیر کمال را بپیماید. علاوه بر آن از آنجا که انسان هیچ وقت از رهبران الهی - که اصول و قوانین آن نقشه جامع را اجرا کنند - بی نیاز نخواهد بود، امامانی از فرزندان آن پیامبر، برای تبیین و توضیح و عینیت بخشیدن به اصول آن نقشه جامع، برای همیشه جهان مأموریت یافتند که بین مردم حضور داشته باشند.

تأثیر «انتظار» در آمادگی نظامی منتظران

عنصر «انتظار» چه تأثیری در آمادگی نظامی منتظران دارد؟

انتظار، آرمان و عقيده اي است كه در عمل و عينيت آشكار مى گردد و انسانِ منتظر پیرو دستورها و خواسته هاى امامش بوده و به پاسدارى از حوزه جغرافيايى و فرهنگى و ايدئولوژى خود و همكيشان خويش مى پردازد؛ لذا جامعه منتظر به آمادگى نظامى و دفاعى نیز فرا خوانده شده و به تهيه ابزار جنگ و قدرت از هر مقوله و با هر كيفيت، تكليف شده است.

پاسداری از شرایع آسمانی، نیازمند حضور رهبران الهی

چرا انسان ها همیشه نیاز به حجت دارند؟

اديان الهى به هنگام نزول و در ابتدا بسیار پاک و جان پرورند، اما به تدریج و با وارد شدن خرافات از طرف اشخاص مغرض، به انحراف کشیده می شوند و تاثیر تربیتی خود را از دست می دهند. به همین خاطر همیشه باید رهبری معصوم به عنوان پاسدار حریم دین در جامعه وجود داشته باشد تا مردم را از انحراف و افکار التقاطی حفظ کند. حضرت علی(ع) نیز در نهج البلاغه می فرماید: هرگز روى زمين از قيام كننده به حجّت الهى خالى نمى گردد، خواه ظاهر و آشكار باشد، و پنهان، تا دلائل الهى و نشانه هاى روشن او باطل نگردد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

عن ابي عمارة المنشد قال:

«ما ذکر الحسين بن علي عند ابي عبدالله عليه السلام في يوم قط فرئي ابو عبدالله عليه السلام متبسما في ذلک اليوم الي الليل‏»

بحارالانوار، ج 44، ص 280