«الاغانى» عنوان کتابى در زمینه ادبیات و تاریخ عرب است که توسط على بن حسین بن محمد بن احمد بن هیثم مروانى اموى ابو الفرج اصفهانى (284ـ356ق) تالیف شده است و از مهم ترین منابع دانشمندان اسلام اعم از شیعه و سنى در زمینه تاریخ، لغت، شعر، تراجم، و حدیث به شمار مى رود. به اعتراف و اتفاق همه مورخان و تراجم نویسان و کتاب شناسان هیچ کتابى مثل آن نوشته نشده است. ابو الفرج این کتاب را در طى پنجاه سال تالیف کرده است. او در این کتاب با تکریم و احترام فراوان از على بن ابى طالب(ع) یاد کرده است. به همین دلیل توسط برخى از متعصبان اهل سنت به عنوان شیعه و کذّاب معرفى شده است. او از حضرت على(ع) به عنوان امیر المومنین على بن ابى طالب صلوات الله علیه تعبیر آورده است نه به عنوان خلیفه چهارم. این کتاب یکى از غنى ترین منابع درباره سخنان و کلمات گهربار على(ع) و حوادث مربوط به زندگى ایشان و سایر ائمه(علیهم السلام) به شمار مى رود و مورد توجه بسیارى از علماى شیعه قرار گرفته است.

ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد جوزی بغدادی (508 ـ 597 ق) معروف به «ابن جوزی» از دانشمندان مهم اهل سنت است که کتاب‌های فراوانی در زمینه های مختلف علوم اسلامی مثل تفسیرقرآن، حدیث، اخلاق، رجال، صحابه شناسی، سیره نبوی و تاریخ اسلام نوشته که مورد توجه و استناد متاخران قرار گرفته است. ابن جوزی در بغداد متولد شد و در همانجا وفات یافت و بنا به گزارش ذهبی او از نوادگان ابوبکر می باشد. وی مانند سایر حنابله حشویه که سلفی و اهل ظاهر هستند و فقط به ظواهر آیات و روایات اعتنا و استناد می کنند، با فلسفه و علوم نظری مخالف بود. او مثل برخی تراجم نویسان و علمای اهل سنت، اعتقاد به تشیع را دلیل بر ضعف راوی می دانست و از جمله کسانی است که با شیعیان دشمنی و کینه مخصوصی داشته و با تشیع به عنوان بدعت مبارزه می کرد؛ به طوری که همه علمای شیعه بغداد را از منبر منع کرد. ابن جوزی برخی مطالب را در فضیلت ولایت علی بن ابی طالب (ع) نقل کرده که خوشایند ذهبی و دیگر پیروان ابن تیمیه نبوده است.

ابن ابى الحديد می گوید: هنگامى که على(ع) رحلت نمود، عبدالله بن عباس به مردم گفت: علي(ع) جانشينى از خود بجا گذارده، اگر دعوت او را اجابت مى کنيد نزد شما آيد، گفتند: بلکه نزد ما بيايد، حسن(ع) وارد شد، پس مردم با حضرت بيعت کردند...همچنين هيثم بن عدى، مسعودى، ابوالفرج و ديگران نقل کرده اند: على بن ابى طالب(ع) امر خلافت را به حسن(ع) واگذار نمود.