انسان ها از زمان هاي گذشته برای حیوانات احترام قائل بودند؛ اما در عصر حاضر دفاع از حیوانات مانند بسیاری از موضوعات دیگر رنگ سياسى به خود گرفته است. در اين ميان، اسلام به طور دقيق و ظريف و حساب شده به دفاع از حقوق حيوانات پرداخته است. پیامبر(ص) مي فرمايند: «براى چهارپايان بر صاحبان آنها حقوقي است؛ هنگامى كه به منزل رسيد و پياده شد اوّل آذوقه آنها را آماده كند و هر زمان كه از كنار آب بگذرد، آب را بر او عرضه كند و هرگز به صورتش تازيانه نزند؛ چرا كه او تسبيح و حمد خدا مى گويد و هرگز هنگام توقف بر پشت آن ننشيند مگر در هنگام جنگ و بيش از طاقتش چيزى بر آن بار نكند و بيش از توانائيش آن را راه نبرد».

بشارت به ظهور «منجى» در كتاب هاى مقدس هندوها نيز به چشم مى خورد. در كتاب «ماللهند» از كتاب هاى مقدس هندوها این منجی را «برهمن كلا»؛ (مردى شجاع و ديندار) معرفی مى كند و كتاب «شاكمونى» او را از ذريه سيد خلايق عالميان «كشن» می داند كه اسمش قائم و عارف بالله است و در كتاب «وشن جوك» نام او را فرخنده و خجسته دانسته و در كتاب «اوپانيشاد» از او با نام «ويشنو» ياد كرده است.

امروزه در دنيا مذاهب بسيارى وجود دارد كه در ميان آنها چند مذهب داراى پيروان فراوانى است. اين مذاهب در حقيقت بر دو قسم است: مذاهب آسمانى و مذاهب عقلايى. از ميان اين مذاهب گوناگون در جهان، پنج مذهب بزرگ اسلام، مسيحيّت، هندو، كنفسيوس و بودايى طرفداران بسیاری دارد.

ايمان به «ظهور منجى بشريت» و نجات انسان از وضع موجود و اقامه عدل و داد علاوه بر اسلام در نزد ادیان و ملل دیگر نیز وجود دارد؛ يهود به بازگشت «عُزَير»، مسيحيت به بازگشت «عيسى(ع)»، زرتشت به بازگشت «بهرام شاه»، هندوها به بازگشت «فيشنوا»، مجوس به بازگشت «اءوشيدر» و بودايى ها به ظهور «بودا» ايمان دارند.

اسلام هرگز مانند ملت های متمدن پیشین، برده داری را بصورت مطلق امضا نکرده است. اما اسلام قانون بردگی و برده داری را تصدیق کرده، که در حقیقت، حکمت و مصلحت آن به خود بردگان باز می گردد. در واقع اسلام برده داری را تنها در اسیران جنگی از کفار اجازه داده است. از این رو پس از اسارت، آنان را به خانه های مسلمانان برده تا تحت تربیت آنان قرار گرفته و بر اساس مقرّرات اسلام نگهداری شده و مورد تجاوز و تعدّی قرار نگیرند تا شاید به اسلام متمایل گردند. در واقع هدف اسلام از برده داری، باز نمودن مدرسه تربیتی است.