کتاب «صحیح مسلم» یکى از صحاح سته معروف اهل سنت و از مهم ترین منابع حدیثى آنان در زمینه عقاید، فقه، تفسیرقرآن، و تاریخ صدر اسلام مى باشد که توسط ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیرى نیشابورى (206 - 261 ق) معروف به مسلم نیشابورى نگاشته شده است. نام اصلى این کتاب، «الجامع الصحیح» یا «الصحیح الجامع» است. نویسنده کتاب، شاگرد بخارى بوده و علاوه بر این، از اساتید بخارى نیز بهره برده است. در بین علماى اهل سنت اختلاف پدید آمده که «آیا صحیح مسلم معتبرتر است، یا صحیح بخارى؟» عده فراوانى بر این نظر هستند که بعد از قرآن مجید کتابى صحیح تر از کتاب صحیح مسلم نوشته نشده است. اما على رغم این اختلاف، بسیارى از علماى اهل سنت در مورد صحت کامل همه احادیث هر دو کتاب اتفاق نظر دارند. اهمیت کتاب مسلم براى اهل سنت چنان زیاد است که مى گویند، همه احادیث آن بدون استثناء، صحیح و مورد قبول است. در علت این همه اعتبارى که براى آن قائلند نیز گفته شده که ابوزرعه رازى به هنگام عرضه کتاب مسلم توسط خود مسلم به وى، روایات ضعیف آن را علامت زده و توسط مسلم حذف شده است و بنابراین، هیچ حدیث ضعیف و نادرستى در آن یافت نمى شود! از طرفى، ضعف هایى در کتاب بخارى وجود دارد که این کتاب فاقد آن نقاط ضعف بوده و از حسن ترتیب ویژه اى در تنظیم و نقل احادیث برخوردار است که سایر کتاب هاى حدیثى از چنین ترتیبى بى بهره اند.

ابو زکریا یحیى بن شرف بن حسن بن حسین حزامى حورانى، محیى الدین نووى (یا نواوى) شافعى (631ـ676ق) یکى از محدثان و فقهاى نامدار اهل سنت است که در شهر نواى سوریه متولد شد ولى ساکن دمشق بود. او از مهم ترین اساتید شهر دمشق و تقریباً برتر از همه اساتید آن دیار در زمینه تاریخ، فقه و حدیث به شمار مى رفت زیرا از همه آنان بهره علمى برده و دانش گسترده اى را اندوخته و فراهم آورده بود.  نَوَوى در فقه مذهب شافعى تبحر خاصى داشت که موجب شد علماى دمشق او را تا مدت‌های طولانى و متمادى به عنوان استاد برجسته مذهب شافعى در آن شهر نگه دارند. او گرایش‌ های حنفى و حنبلى نیز داشت. موضع نَووى در باره عقاید شیعه موضعی نسبتاً نرم و ملایم است و بر خلاف متعصبان ناصبى که شیعه را کفار و مرتد مى دانستند چنین نگرشى نسبت به شیعیان اظهار نکرده است؛ بلکه در برخى موارد به نفع عقاید و تاریخ شیعه سخن گفته است.