ابو زکریا یحیى بن شرف بن حسن بن حسین حزامى حورانى، محیى الدین نووى (یا نواوى) شافعى (631ـ676ق) یکى از محدثان و فقهاى نامدار اهل سنت است که در شهر نواى سوریه متولد شد ولى ساکن دمشق بود. او از مهم ترین اساتید شهر دمشق و تقریباً برتر از همه اساتید آن دیار در زمینه تاریخ، فقه و حدیث به شمار مى رفت زیرا از همه آنان بهره علمى برده و دانش گسترده اى را اندوخته و فراهم آورده بود.  نَوَوى در فقه مذهب شافعى تبحر خاصى داشت که موجب شد علماى دمشق او را تا مدت‌های طولانى و متمادى به عنوان استاد برجسته مذهب شافعى در آن شهر نگه دارند. او گرایش‌ های حنفى و حنبلى نیز داشت. موضع نَووى در باره عقاید شیعه موضعی نسبتاً نرم و ملایم است و بر خلاف متعصبان ناصبى که شیعه را کفار و مرتد مى دانستند چنین نگرشى نسبت به شیعیان اظهار نکرده است؛ بلکه در برخى موارد به نفع عقاید و تاریخ شیعه سخن گفته است.

نخستین کسى که خطبه را پیش از نماز خواند عثمان بود. سپس اُمویان که پس از عثمان بر اوضاع مسلّط شدند با وى همراهى کرده و با سنّتِ پیامبر(ص) مخالفت کردند و خطبه را پیش از نماز ایراد کردند. در حالی که آنچه در سنّت شریفه ثابت است این است که خطبه نماز عید فطر و قربان پس از نماز باید خوانده شود و نمى توان به صرف ادّعاى مصلحت براى مردم سنّت پیامبر(ص) را ترک کرد.