این کتاب توسط جلال الدین ابوالفضل عبدالرحمن بن ابى بکر بن محمد ابن سابق الدین خضیرى سیوطى (849ـ911ق) یکى از بزرگان تفسیر  و حدیث اهل سنت تالیف شده است. وى کتابى در تفسیرقرآن با نام «ترجمان القرآن» تالیف کرد و سپس با حذف سندهاى آن، کتاب الدرّ المنثور را به عنوان خلاصه اى از آن تدوین نمود که براى همه مردم قابل استفاده باشد. این کتاب تفسیرى روایى است و بر اساس روایات معتبر تنظیم شده است و نام کامل آن عبارت است از «الدر المنثور فى التفسیر بالماثور». سیوطى غالباً منابع معتبر احادیث را که همه آنها از کتاب هاى روایى اهل سنت مثل صحاح سته و کتاب‌های بیهقى و ابونعیم اصفهانى است، ذکر کرده است. بسیارى از احادیث حضرت على(ع) را که به بیش از سیصد حدیث مى رسد به طور مستند از منابع معتبر اهل سنت نقل کرده است. او احادیثى را که در شان على بن ابى طالب(ع) صادر شده و معمولا سایر علماى اهل سنت که از نقل و طرح آنها اجتناب مى کنند، نقل کرده و مستندات آن را نیز ذکر کرده است. او حتى احادیث مربوط به حضرت مهدى ارواحنا فداه را نیز در ذیل آیات مربوط به آن حضرت نقل کرده است.

«کنز العمال فى سنن الاقوال و الافعال» از مهم ترین منابع و مصادر حدیثى اهل سنت است که توسط علاء الدین على بن عبد الملک ابن قاضى خان قادرى شاذلى هندى معروف به متقى هندى (888ـ975ق) نوشته شده است. او این کتاب را در مقام ترتیب و بازنویسى کتاب‌های مهم جلال الدین سیوطى مثل جوامع الجامع، الجامع الصغیر، و زواید الجامع الصغیر تدوین کرده است. کتاب متقى هندى در نزد علماى اسلام اعم از شیعه و سنى داراى منزلت والایى است و همه علماى بزرگ به آن توجه کرده و از آن بهره برده اند.

در بیش از 30 کتاب معروف اهل سنت، روایات متعددى مبنی بر این که آیه فوق در شان على(ع) نازل شده است، آمده. از جمله: محبّ الدین طبرى در«ذخائر العقبى»، صفحه 88 و علامه قاضى شوکانى در تفسیر«فتح القدیر»، جلد 2، صفحه50 و در«جامع الاصول»، جلد 9، صفحه 478 و در«اسباب النزول» واحدى، صفحه 148 و در«لباب النقول» سیوطى، صفحه 90 و....

جلال الدین ابوالفضل عبدالرحمن بن ابى بکر بن محمد ابن سابق الدین خضیرى سیوطى (849 ـ 911 ق) یکى از بزرگترین عالمان، محدثان، مورخان و مفسران ادیبان عرب اهل سنت به شمار مى رود که بیش از ششصد عنوان کتاب بزرگ و کوچک در زمینه هاى مختلف علوم اسلامى تالیف کرده است و از این رو به ابن الکتب (یعنى فرزند کتاب) لقب یافته است. او در اُسیوط از تبعات قاهره متولد شد و در همانجا رشد یافت. او در فقه پیرو مذهب شافعى بود؛ البته علماى اهل سنت او را صاحب نظر و مجتهد دانسته اند. سیوطى تا سن چهل‌ سالگی به تحصیل علوم پرداخت و سپس از جامعه منزوی شد تا به تدوین و تالیف کتاب بپرازد و در هر یک از رشته هاى علمى مثل تفسیر، حدیث، فقه، تاریخ، لغت، و ادبیات عرب بیش از ده کتاب تالیف کرد. سیوطى ارادت و مودت فراوانی نسبت به اهل بیت پیامبر (صلى الله علیه وآله) داشت و در بیشتر کتاب‌هایش به ذکر مناقب و فضائل آن بزرگواران پرداخته است و از این جهت کتاب‌های او بیش از سایر کتاب‌های اهل سنت مورد توجه علماى شیعه قرار گرفته است.