خداى متعال در آیه 233 سوره بقره، احکام شیردادن را بیان مى کند. از جمله: 1- دو سال شیر دادن و حضانت مادر در مدّت شیردهی. 2- مادر حق دارد با توجه به وضع نوزاد و رعایت سلامت او این مدت را کمتر کنند. 3- هزینه زندگى مادر در این دوران بر عهده پدر یا وراث پدر است. 4- پدر و مادر نباید با اختلافات خویش، بر جسم و روح نوزاد، ضربه وارد کنند. 5- اختیار از شیر گرفتن کودک، به پدر و مادر واگذار شده است. 6- اگر مادر از حق خود در مورد شیر دادن و حضانت خوددارى کند، پدر می تواند برای نوزاد دایه بگیرد.

اسلام به منظور بالا بردن ارزش اجتماعی زن، اموری مانند خانه دارى و بچه داری را بر او واجب نکرده است تا شکل برده یا کلفت پیدا نکند، اما بر اساس علاقه طبیعی زن به بچه و مدیریت خانه، مانع انجام این کارها نیز نشده است و همین علاقه در وجود زن، خود به خود ضامن اصلاح اوضاع داخلى خانه بوده و هست.