آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اسلام به منظور بالا بردن ارزش اجتماعی زن، اموری مانند خانه دارى و بچه داری را بر او واجب نکرده است تا شکل برده یا کلفت پیدا نکند، اما بر اساس علاقه طبیعی زن به بچه و مدیریت خانه، مانع انجام این کارها نیز نشده است و همین علاقه در وجود زن، خود به خود ضامن اصلاح اوضاع داخلى خانه بوده و هست.

 اگر اسلام انجام دادن کارهاى داخلى خانه و همچنین شیر دادن و بچّه دارى را براى زن واجب نکرده است، منظور این بوده که مقام و شخصیّت زن را در اجتماع بالا ببرد و دست آنها را در انجام این کارها باز بگذارد که از روى میل و رغبت به این قبیل کارها بپردازند و اگر بخواهند در برابر عمل خود حقوقى بگیرند، بتوانند؛ ولى باید توجّه داشت که واجب نکردن چیزى، غیر از جلوگیرى از انجام آن است!
آرى، اسلام به منظور بالا بردن ارزش زن، وظایفش خانه دارى را بر او واجب نکرده است تا شکل برده یا کلفت پیدا نکند و در حقیقت آن را به فطرت و وجدان و خواست طبیعى آنان موکول نموده است. ناگفته پیداست که مادران به فرزندان و نوزادان خود علاقه مندند، همان علاقه مادرى آنها را وادار مى کند که از شیره جان خود به آنها بدهند و در تربیت آنها بکوشند. زنان به سر و سامان دادن به اوضاع داخلى خانه علاقه طبیعى دارند و همین علاقه، خود به خود ضامن اصلاح اوضاع داخلى است، چنان که اکنون چهارده قرن از طلوع اسلام مى گذرد و همین مقرّرات در میان مسلمانان و زنان و شوهران جارى بوده است. زنان مسلمان همواره این و ظایف طبیعى را انجام مى داده اند و در مواقع ضرورت مى توانستند از حقوق شرعى خود نیز استفاده کنند. (1)