اصحاب امام حسن عسكری(ع) برای حفظ ميراث فرهنگی شيعه اقدام به نوشتن كتاب در زمينه های مختلفی از جمله عقايد، تاريخ اسلام و رد بر فرق و یا در موضوعات فقهی كرده اند. «حسین بن اشکیب سمرقندی» کتاب «الرد علی الزیدیة» دارد. «محمد بن خالد برقی» از چهره های برجسته كه آثاری تألیف کرده است. فرزند او احمد شهرتی بیش از پدر داشته و کتاب «المحاسن» وی دائرة المعارفی از احادیث امامان در زمینه های اخلاق، تفسیر و ... است. افزون بر اين ها، اصحاب امام(ع) کتاب هایی درباره تاریخ اسلام و مسائل علمی نيز نوشته اند.

کتاب «المحاسن» که یکی از اصول چهار صدگانه حدیثی شیعه است، توسط یکی از شاگردان امام رضا و امام جواد (علیهما السلام) یعنی ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد برقی (م 280 ق) در قرن سوم هجری تالیف شده است. این کتاب یکی از مهمترین و ارزشمندترین کتاب‌های حدیثی است که پس از تدوین جوامع روایی ثانوی (یعنی کتب اربعه شیعه) همچنان (البته بخشی از آن) باقی مانده است. این کتاب یکی از منابع بسیار مهم شیخ کلینی، شیخ صدوق، و شیخ طوسی در تدوین و تنظیم کتاب‌های چهارگانه مزبور بوده است و اعتبار آن در ردیف و بلکه بالاتر از کتب اربعه می باشد.

ابوجعفر احمدبن محمدبن خالد بن عبدالرحمن بن محمدبن علی برقی (؟ ـ 280ق) یکی از برجسته ترین و مهمترین راویان شیعه است که مورد توجه و قبول علمای شیعه و سنی بوده است. او در راس دانشمندان تاریخ، حدیث، تفسیرقرآن، رجال و فقه اهل بیت در قرن سوم هجری بود. برقی در قم متولد شد و در همانجا رشد کرد و به تحصیل پرداخت، وی و پدرش محمد بن خالد برقی از اصحاب و شیعیان امام رضا(ع) بودند. پس از شهادت زید بن علی توسط یوسف بن عمر بن ثقفی (والی عراق) پدر بزرگ او به همراه نزدیکانش به قم گریخته و در منطقه ای به نام برق رود یا برقه ساکن شدند، او در نهایت در شهر قم وفات یافت.