مردم از نظر داشتن يا نداشتن علم و آگاهي به چهار گروه تقسيم مي شوند: عالم، جاهلِ قاصر، جاهلِ مقصّرِ بسيط، و جاهلِ مُركّب. خطرناک ترین اين گروه ها برای جامعه، وجود عالِمان بی عمل است که سرچشمه تمام جنگ ها و نابسامانى ها در جامعه بشرى از گذشته تا امروز بوده اند. اين گروه خطرناكترين سلاح هاى كشتار جمعى را براى محو و نابودى انسان هاى بى گناه مى سازند و با تبليغات فراوان حقايق را پنهان مي کنند.

امام کاظم(ع) در تعریف «مستضعف» می فرماید: «مستضعف كسى است كه دليلى براى او اقامه نشده و از اختلاف [درباره دين و مذهب] آگاهى نيافته، هنگامى كه از وجود اختلاف با خبر شد ديگر مستضعف نيست!». همچنین امام صادق(ع) در حدیثی می فرماید: «كسى كه اختلاف مردم را بداند مستضعف نيست». زیرا هنگامى كه انسان از وجود اختلاف با خبر شد عقل، او را وادار به تحقيق و مطالعه مى‌ كند؛ و در اين هنگام مستضعف محسوب نمى‌شود. البته منظور از مستضعف در اينجا مستضعف فكرى است؛ كه گاه ما او را جاهل قاصر مى ‌ناميم.

يك سازمان مانند بدن انسان گاهى با حوادثی مواجه شده و بيمار مى شود؛ این حوادث گاه همه گیر و عمومی اند و گاه جزئی. در همه این موارد مدیر علاوه بر تجربیاتش می تواند از اصولی کلی بهره گیرد؛ مثلا در حوادث عمومی با خونسردی، توکل بر خدا، قاطعيّت و در عین حال انعطاف پذیری مجموعه را از گزند حادثه مصون دارد. امّا اگر حادثه فردیست، جدّیّت را به همراه صمیمیت بکار برده طوری برخورد کند که جلوی بروز اين گونه حوادث گرفته شود، از تعصّب بیجا و عجله بپرهیزد، عجولانه تصميم نگیرد و ميان جاهل قاصر و مقصّر فرق بگذارد.