«مَثَلْ» در اصل از ماده «مُثُول» به معناى صاف ايستادن است؛ از این رو به عكس هايى كه از كسى يا چيزى مى گيرند، يا نقّاشى مى كنند، «تمثال» می گويند، گوئى خود او در آنجا ايستاده است. همچنین به هر چيزى كه شبيه چيز ديگر باشد «مثال» گفته مي شود، و «مَثَل» سخنى است كه با سخن ديگر شباهتى دارد. از سویی «مَثَلْ» به معناى صفت نيز آمده، که گاه به صفات جالب و زيبا «مَثَلْ» گفته مي شود.

«اسماء بنت عمیس» همسر «جعفر بن ابیطالب» وقتی شنید چیزى از آیات قرآن درباره زنان نازل نشده، خدمت پیامبر(ص) آمده عرض کرد: جنس زن گرفتار خسران و زیان است چرا که در قرآن فضیلتى درباره آنها نیامده است. آیه فوق نازل شد و به آنها اطمینان داد که زن و مرد در پیشگاه خدا از نظر قرب و منزلت یکسانند، مهم آن است که از نظر اعتقاد و عمل و اخلاق اسلامى واجد فضیلت باشند.

قران کوچک و بزرگ را در برابر قدرت خدا یکسان دانسته و می فرماید: «خداوند آسمانها و زمین را نگه مى دارد تا از مسیر خود منحرف نشوند». هم چنین می فرماید: «آیا آنها پرندگانى را که بر فراز آسمان تسخیر شده اند ندیدند؟».  در واقع خداوند گاه آفرینش آسمان را نشانه وجود خود دانسته و گاه خلقت پشه را. گاه به منبع عظیم انرژی مثل خورشید قسم می خورد و گاه به میوه کوچکی مثل انجیر. بنابراین واژه هایی مثل سخت و پیچیده و بزرگ، تنها در برابر موجودات محدود قابل طرح است و در برابر قدرت نامحدود خدا معنایی ندارد.