براي استجابت «دعا» شرايطي وجود دارد كه از جمله آنها مي توان به پاكى قلب و روح، توبه از گناه و خودسازى، نبودن اموال غصبى در زندگی، پرهيز از ظلم و ستم و تغذيه حرام، مبارزه با فساد و دعوت به سوى حق، عمل به پيمان هاى الهى در زمينه ايمان و عمل صالح و امانت و درستكارى و تلاش و كوشش همراه با دعا اشاره كرد.

«دعا» در جائي است كه تمام تلاش هاى ممكن، انجام گيرد و آن چه در توان و قدرت آدمى است، براى رسيدن به هدف هاى سازنده و مثبتى كه دارد به كار گرفته شود و آنگاه در نارسايى ها و هر آن چه از دايره توان او بيرون است به سراغ دعا برود. بنابراين «مذهب» هرگز دعا را جانشین اسباب و عللى که در دسترس آدمى است قرار نداده است؛ بلکه آن را چیزى مافوق آنها قرار داده است.