طرفداران نظریه «پلورالیسم دینی» برای اثبات دیدگاه خود به ادله نقلی تمسک کرده اند. آنان می گویند: آیه قرآن دلالت بر حلیت طعام اهل کتاب و ازدواج با آنان دارد، از این رو قرآن «پلورالیسم دینی» را تایید می کند. در پاسخ می توان گفت این آیات اشاره به زمان عسر و حرج برای مسلمانان دارد و هرگز دین آن ها را تأیید نمی کند. از سویی این آیه اشاره به «پلورالیسم رفتاری» دارد. از سوی دیگر؛ بر اساس اجماع، نکاح ابتدایی با اهل کتاب باطل است. و ... .

«پلورالیسم دینی» به مفهوم بر حق دانستن همه ادیان و جواز اقتدا به هریک از آنها است. لکن بر اساس آیات و روایات؛ اسلام آشکارا با این نظریه مخالف است. زیرا بر اساس آیات قرآن؛ خداوند از همه انبیا و امت های پیشین پیمان گرفته که با بعثت حضرت محمد(ص) به آیین او ایمان بیاورند؛ زیرا بر طبق آیات قرآن، آن حضرت پیامبری جهانی است و قرآن، کتابی است مهیمن و نسخ کننده کتب پیشین، از این رو در تورات و انجیل به اسلام بشارت داده و آنان را به پذیرش اسلام دعوت می کند، و... . در حقیقت اسلام با «پلورالیسم» مخالف است.

کم کردن اعتبار دین مسیح بواسطه عملکرد سوء اربابان کلیسا در دوران حاکمیت و آمیختگی دیدگاه های رهبران کلیسا با هواهای نفسانی عامل طرح این نظریه شد و بازتاب نظریه سیاسی لیبرالیسم در پلورالیسم به سبب شخصی شدن دین، اسباب شکوفایی پلورالیسم دینی را فراهم ساخت. از سویی ارتباط مردم جهان با یکدیگر و تفاهم ادیان، مبارزه با الحاد و بی دینی، افول معنویت در غرب و جلوگیری از خونریزی بین ادیان، و... از عوامل دیگر شکل گیری پلورالیسم دینی می باشد.

«پلورالیسم دینی» به مفهوم بر حق دانستن همه ادیان، دارای اشکالات بسیاری است. اولا: سرانجام آن اجتماع نقیضین است؛ زیرا نسبت بسیاری از باورها، از نوع تقابل تناقض است، همانند اعتقاد به توحید و ثنویت. ثانیا: پلورالیسم خویشتن برانداز است؛ زیرا تکثرگرایی در مقابل انحصارگرایی است، و اصرار موافقین پلورالیسم بر حقانیت خود و ابطال باور دیگران، خود مخالف اصل پلورالیسم است. ثالثا: پلورالیسم منکر هدایت گری دین است؛ زیرا خداوند برای تکامل بشر، ادیان پیشین را منسوخ، و دین کامل را می فرستد. و ...