محترم بودن همه عقايد؟!

آيا هر عقيده اي محترم است؟ و صرف اینکه افراد زیادی طرفدار آن هستند ما نیز باید آن را به رسمیّت بشناسیم؟ محدوده احترام و آزادی عقاید تا چه حد است؟

از نگاه اسلامی «توهين» به عقاید و مقدسات ديگران، امری ناپسند بوده و حتّی «فحّاشی» به بت بی جان نیز مذموم است؛ ضمن اینکه جان، مال و آبروی هر انسانی فارغ از «عقیده اش» محترم است. اما این به معنای درست پنداشتن و صحیح شمردن، حق دانستن و به رسمیّت شناختن همه آن عقاید نمی باشد. یعنی «عقیده» از حیث «عقیده» و «مبنای آن» مصون از نقد، چالش و مبارزه نخواهد بود و از این حیث محترم نیست. راه دين در تعامل با پيروان باورهای مختلف، نقد و بررسي عقلاني آنهاست؛ آنها که بر پایه منطق و مبانی عقلی و فطری بنا شده باشند، محترم شمرده شده و آنها که بر اساس تقلید، تعصب، خرافه و ... باشند، ارزشی نخواهند داشت و با عقایدی مانند بت پرستی، شیطان پرستی، انحرافات جنسی اخلاقی و ... که نوعی انحراف و بیماری فکری و اخلاقی است، مانند یک بیماری برخورد خواهد شد، نه نوعی «اندیشه و باور محترم عقلانی»!

«تکبّر»، سرچشمه بسیاری از گناهان

چگونه «تکبّر»، سرچشمه بسیاری از گناهان می شود؟

با استناد به روایات و دقت در حالات افراد آلوده به انواع گناهان، پی می بریم که سرچشمه همه این رذایل، «تکبّر» است. آری تکبّر عاملی در جهت بروز رذایل اخلاقی و ظهور آن هاست. کسانی که خود را برتر از دیگران ببینند نسبت به نعمت دیگران حسادت می کنند و برای اظهار برتری به دیگران به راحتی دیگران را با توهین و دشنام تحقیر می کنند و به این وسیله آتش درونی خود را فرو نشانده و خویش را اشباع می کنند.

فلسفه ممنوعیت ازدواج همسران پیامبر(ص)، پس از رحلت ايشان

چرا همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از رحلت ايشان، حق ازدواج نداشتند؟

اگر ازدواج با همسران پیامبر(ص) جایز می بود، برخی برای انتقام جوئى و توهین به ساحت مقدس پیامبر(ص) یا سوء استفاده و کسب موقعیت اجتماعى براى خویش، اقدام به این کار می کردند، حتی برخی مانند طلحه برای این کار برنامه ریزی هم کرده بودند؛ لذا خداوند، با حکمی قاطع، جلو این امور را گرفت و به همسران پیامبر(ص) لقب ام المؤمنین داد؛ تا هم پایه های این حکم محکم شود و هم در مقابل این محرومیت افتخاری برای همسران باشد.

روایات خاص مبنی بر وجوب «تعزیر»

آیا روایاتی می توان یافت که به صورت خاص وجوب «تعزیر» را بیان نموده باشد؟

هر چند جستجوى كامل پيرامون تمام گناهان قابل تعزير امكان پذير نمى باشد، زيرا در تمام مصاديق تعزير، روايت مخصوص وجود ندارد، ولى اين استقراء و جستجو در دايره اى تنگ تر، و نسبت به برخى از گناهان، كه حديث خاصّى در مورد آن وجود دارد، ممكن است، و اين استقراء ناقص نيز موجب علم و يقين مى گردد، و امكان استفاده يك حكم كلّى از آن وجود دارد؛ زيرا اوّلا: اين نوع روايات فراوانند و ثانياً: الغاى خصوصيّت به صورت قطعى امكان پذير است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285