آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اگر ازدواج با همسران پیامبر(ص) جایز می بود، برخی برای انتقام جوئى و توهین به ساحت مقدس پیامبر(ص) یا سوء استفاده و کسب موقعیت اجتماعى براى خویش، اقدام به این کار می کردند، حتی برخی مانند طلحه برای این کار برنامه ریزی هم کرده بودند؛ لذا خداوند، با حکمی قاطع، جلو این امور را گرفت و به همسران پیامبر(ص) لقب ام المؤمنین داد؛ تا هم پایه های این حکم محکم شود و هم در مقابل این محرومیت افتخاری برای همسران باشد.

پاسخ این سؤال با توجه به فلسفه این تحریم روشن است؛ زیرا:
اولاً ـ بعضى به عنوان انتقام جوئى و توهین به ساحت مقدس پیامبر(صلى الله علیه وآله)، چنین تصمیمى را گرفته بودند، و از این راه مى خواستند ضربه اى بر حیثیت آن حضرت وارد کنند.
ثانیاً ـ اگر این مسأله مجاز بود، جمعى به عنوان این که همسر پیامبر(صلى الله علیه وآله) را بعد از او در اختیار خود گرفته اند، ممکن بود این کار را وسیله سوء استفاده قرار دهند، و به این بهانه موقعیت اجتماعى براى خویش دست و پا کنند، و یا به عنوان این که آگاهى خاص از درون خانه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و تعلیمات و مکتب او دارند، به تحریف اسلام پردازند، و یا منافقین مطالبى را از این طریق در میان مردم نشر دهند که مخالف مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد (دقت کنید).
این خطر هنگامى ملموس تر مى شود که بدانیم گروهى خود را براى این کار آماده ساخته بودند، بعضى آن را به زبان آورده، و بعضى شاید تنها در دل داشتند.
از جمله کسانى را که بعضى از مفسران اهل سنت در اینجا نام برده اند «طلحه» است.(1)
خداوندى که بر اسرار نهان و آشکار آگاه است، براى بر هم زدن این توطئه زشت، یک حکم قاطع صادر فرمود، و جلو این امور را به کلى گرفت، و براى تحکیم پایه هاى آن، به همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) لقب «ام المؤمنین» داد، تا بدانند ازدواج با آنها همچون ازدواج با مادر خویش است!
با توجه به آنچه گفته شد، روشن مى شود چرا همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) لازم بود از این محرومیت استقبال کنند؟
در طول زندگى انسان، گاه مسائل مهمى مطرح مى شود که به خاطر آنها باید فداکارى و از خودگذشتگى نشان داد، و از بعضى از حقوق حقه خود چشم پوشید، به خصوص این که همیشه افتخارات بزرگ، مسئولیت هاى سنگینى نیز همراه دارد. بدون شک همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) افتخار عظیمى از طریق ازدواجشان با پیامبر(صلى الله علیه وآله) کسب کردند، داشتن چنان افتخارى نیاز به چنین فداکارى هم دارد.
به همین دلیل، زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) بعد از او در میان امت اسلامى بسیار محترم مى زیستند، و از وضع خود، بسیار راضى و خشنود بودند و آن محرومیت را در برابر این افتخارات، ناچیز مى شمردند.(2)