حضرت زهرا(س) طی خطبه ای، عاقبت انحراف در خلافت را این گونه بیان فرمودند که بزودى سلطه گران متجاوز و بى رحم با شمشیرهاى آخته و برّان بر مردم هجوم می آوردند و حکومت هاى خودکامه، جان و مال و ناموس و دینشان را بر باد می دهند. یعنى کم کم نوبت به ستمگران تاریخ و فرزندان و نواده هاى «ابوسفیان» و «حجّاج ها» و بدتر از آنها مى رسد که شمشیرهاى برنده را بر گردن شما و فرزندانتان مى نهند، و خرمن زندگى شما را با داس مرگبار خود درو مى کنند؛ و این است سزاى آن کس که حق را رها کند و به دنبال باطل رود.
 

انحراف از اسلام با ماجراى سقیفه آغاز و در عصر معاویه به اوج خود رسید، او تلاش می کرد با حفظ ظواهر دین و در پس پرده نفاق، با عناوینى چون خال المؤمنین و صحابى رسول الله به مقاصد خود برسد. از این رو، امام حسین(ع) در زمان حکومت او، دست به قیام نزد، امّا در اواخر عمر معاویه، امام(ع) با سخنان افشاگرانه خود در سرزمین منا، زمینه های یک قیام را فراهم  کرد، گرچه بر اساس پایبندى به صلح برادر، اقدام به قیام مسلّحانه نکرد. و در انتظار فرصت به سر می برند، تا با مرگ معاویه، شرایط تغییر کند.