امام حسین(ع) دارای شش فرزند بودند: 1-  علی اکبر(ع) 2- على بن الحسین(ع) معروف به زین العابدین 3- عبدالله که او همان علی اصغر است 4- جعفر 5- سكينه 6- فاطمه. در برخی نقلها به محمد، رقیه، زینب و عبیدالله هم اشاره شده است.

در برخی از کتابهای تاریخی و حدیثی داستان دخترکی چهار ساله از جمع اسرای کربلا نقل شده که در شام و بر اثر تاثر از مرگ و مواجهه با سر بریده پدرش، وفات می یابد، اما این که نام او رقیه بوده یا نه دقیقا مشخص نیست. البته در برخی دیگر از کتاب های حدیثی به نام و فرزند امام حسین بودن این دخترک نیز اشاره هایی شده است.

مرحوم سيد بن طاووس در حوادث عصر تاسوعا آنجا كه نقل مى كند حسين(ع) زنان را دلدارى مى دهد، از رقيه نام مى برد و مى نويسد: «امام حسين(ع) امّ كلثوم، زينب، رقيه، فاطمه و رباب را مورد خطاب قرار داد و آنها را به صبر و بردبارى دعوت كرد»، ولى مشخص نكرده است كه آيا او فرزند امام حسين(ع) و چند ساله بود.

هنگامى كه امام حسين(ع) تنها شد، به خيمه فرزندش امام زين العابدين(ع) رفت و پس از احوال پرسی از فرزند بیمارش، در جواب سوال فرزندش از قمر بنی هاشم و دیگر یاران، فرمود: اکنون غیر از من و تو مردی در خیمه ها نمانده است. سپس خطاب به اهل حرم فرمود: اين فرزندم جانشين من بر شماست و او امامى است كه پيروى از او واجب است. آن گاه به فرزندش فرمود: سلامم را به شيعيانم برسان و به آنان بگو: پدرم غريبانه به شهادت رسيد پس بر او اشك بريزيد.