تاكنون تعريف روشن و جامعى از «جهانی شدن» ارائه نشده است و اين به خاطر آن است كه هنوز اين پديده به حد تكامل نهايى خود نرسيده و هر كسى در مقام تعريف، بُعدى از ابعاد آن را بازگو كرده است. در يك تعريف، جهاني شدن، فرايندى اجتماعى است كه در آن قيد و بندهاى جغرافيايى كه بر روابط اجتماعى و فرهنگى سايه افكنده از بين مى رود يا تشديد روابط اجتماعى در دنیا باعث مرتبط شدن مكان هاى دور از هم به يكديگر شده و اتفاقات هر محل، زاده حوادث نقاط دیگر مي شود.

«جهانى شدن» گر چه در عصر جديد به مراحل بالايى از بالندگى و شكوفايى علمى، اقتصادى و تكنولوژى رسيده است؛ ولى در همين روند طبيعى در حركت رو به رشد خود شاهد این است که قدرت هاى پيشرفته غربى و صاحبان شركت هاى بزرگ اقتصادى اين روند را در خدمت منافع خود گرفته و خود را بر اين فرايند تحميل كرده و حتى مسير حركت آن را منحرف نموده اند. پروژه «جهانى سازى آمريكايى» دقيقاً همان «آمريكايى سازى» و تحت سلطه قرار دادن كل جهان از سوى آمريكا است و امرى كاملاً متمايز با روند «جهانى شدن» است.

برخی با طرح نظریه «دهکده جهانی»، می گویند: زمان آن رسیده که بیش از تعصّبات دینی به اصول پذیرفته شده جهانی فکر کنیم و نسبت به دین «تسامح» و «تساهل» داشته باشیم، چرا که اصول حاکم در بیرون از مرزهای جغرافیایی بر ما تأثیر گذاشته و ما مجبور به پذیرش آن هستیم. در واقع با فرض تحقق «دهکده جهانی»، هیچ انسان عاقلی بی قانونی را در این دهکده نمی پسندد، حال این قوانین بر چه مبنایی است؟ از سویی قرآن در ارتباط با جهانی شدن، می فرماید: «بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است، جز خداوند یگانه را نپرستیم».

ريشه هاى تاريخى «جهانى شدن» را مى توان به عمق تاريخ بشر مربوط دانست؛ چراکه زندگی بشر از اجتماعات کوچک شروع شده و به اجتماعات بزرگ تبدیل شده است. در مجموع، زندگى بشر به سوى جهانى شدن در حركت است؛ يعنى هر چه كه به پيش مى رويم تفرقه ها كم و تجمع ها زياد مى شود. البته اين حركت در قرون اخير سرعت بيشتری به خود گرفته و با بهره گيرى از وسايل جديدِ ارتباط جمعى، حركت به سوى جهانى شدن شتاب بيشترى خواهد گرفت.