در شرائطي كه شماری از احبار یهود به ظاهر مسلمان شده و گروهی دیگر که هنوز به دین خود باقی مانده بودند در جامعه اسلامی پراکنده شده و مرجعیّت علمی قشری از ساده‌لوحان را به عهده داشتند، امام باقر(ع) وظيفه داشتند تا با يهود و اسرائيليات به مبارزه بپردازند؛ لذا احادیث اسرائیلی را محکوم کرده و به تکذیب احادیث دروغین و ساختگی یهودیان پرداختند. احادیثی که چهره ملکوتی انبیاء و پیامبران الهی را خدشه دار می کرد.

ولید بن عثمان بن عفّان، پسرى به نام عبد الله داشت که مادرش، دختر زبیر بن عوّام بود. او که اظهار خداشناسى مى کرد، على(ع) را نفرین مى نمود و مى گفت: على، دو جدّ من عثمان و زبیر را کشت. او در شب عرفه در حالیکه هشام بن عبد الملک بالاى منبر بود برخاست و گفت: اى امیر مؤمنان! امروز، روزى است که خلفا لعن ابو تراب را در آن، مستحب مى شمردند .هشام گفت: اى عبد الله! ما براى دشنام گفتن و لعن کردن کسى به این جا نیامده ایم.