در شرائطي كه شماری از احبار یهود به ظاهر مسلمان شده و گروهی دیگر که هنوز به دین خود باقی مانده بودند در جامعه اسلامی پراکنده شده و مرجعیّت علمی قشری از ساده‌لوحان را به عهده داشتند، امام باقر(ع) وظيفه داشتند تا با يهود و اسرائيليات به مبارزه بپردازند؛ لذا احادیث اسرائیلی را محکوم کرده و به تکذیب احادیث دروغین و ساختگی یهودیان پرداختند. احادیثی که چهره ملکوتی انبیاء و پیامبران الهی را خدشه دار می کرد.

تعداد زيادى از صحابه پيامبر(ص) روايات مربوط به نزول آيه ولايت در شأن امام على(ع) را نقل کرده اند از جمله: علي(ع)، ابوذر غفارى، مقداد بن اسود، عمار بن ياسر، عمرو بن عاص، انس بن مالک، جابر بن عبدالله انصارى و... .

طبق بیان قرآن، پيروان كتب آسمانى، پيامبر اسلام(ص) را مانند فرزندان خود مى شناختند. يعنى نه تنها اصل ظهور ایشان، بلكه نشانه ها و خصوصيات و جزئيات او را نيز مى دانستند. عبدالله بن سلام كه از علماى بزرگ يهود بود و سپس اسلام را پذيرفت، مى گفت: «ما او را مى شناسيم همان گونه كه يكى از ما پسرش را هنگامى كه در ميان بچه ها ببيند مى شناسد». ولى متأسفانه بعد از ظهور پیامبر (ص) او را در مسير اميال و اهداف نامشروع خود نديدند لذا با او مخالفت کردند.

یکى از احادیث معروف و شایع نزد اهل سنت، حدیث «عشره مبشّره» است. به این مضمون که پیامبر(ص) ده نفر از اصحاب خود را بشارت به بهشت داده است. لکن این حدیث از حیث سند و دلالت قابل اعتماد نیست و از جمله احادیث جعلى و ساختگى به شمار مى آید