قرآن، درباره دعاي مؤمنان در سرزمين منا مي فرمايد: «رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ». اينان در طلب حسنات و خوبيهاي دنيا و آخرت هستند. اگر انسان خواست به خيري برسد، نبايد پيشنهاد بدهد كه خدايا فلان چيز را بده؛ چون در بسياري از موارد خداوند براي آزمايش همان را عطا مي كند كه به زبان شخص جاري شده است. از اين رو بهترين پيشنهاد و دعا اين است كه انسان، فضل پروردگار را طلب كند. لطف و خير او را طلب كند و بگويد: حسنات دنيا و آخرت را به من عطا كن.

ابن اثیر در کتاب کامل خود می نویسد: عثمان در سال های نخست خلافت خود، و در سرزمین منا، نماز را تمام خواند که با اعتراض شدید امام علی(ع) و دیگران مواجه شد. عبد الرحمن بن عوف از وی انتقاد کرد و گفت: آيا تو با پيغمبر(ص) در اين مكان دو ركعت نخواندى؟ عثمان گفت: آرى!!! عبد الرحمن گفت: پس چرا سنت را رعایت نکردی؟.، عثمان گفت: شنيده ‏ام كه بعضى همه نمازها را دو ركعتی مى‏ خوانند و آن را سنت دانسته اند. عبدالرحمن گفت: این نمی تواند دلیل تغییر حکم باشد. عثمان گفت: من با اجتهاد خود اين را اختيار كردم.

انحراف از اسلام با ماجراى سقیفه آغاز و در عصر معاویه به اوج خود رسید، او تلاش می کرد با حفظ ظواهر دین و در پس پرده نفاق، با عناوینى چون خال المؤمنین و صحابى رسول الله به مقاصد خود برسد. از این رو، امام حسین(ع) در زمان حکومت او، دست به قیام نزد، امّا در اواخر عمر معاویه، امام(ع) با سخنان افشاگرانه خود در سرزمین منا، زمینه های یک قیام را فراهم  کرد، گرچه بر اساس پایبندى به صلح برادر، اقدام به قیام مسلّحانه نکرد. و در انتظار فرصت به سر می برند، تا با مرگ معاویه، شرایط تغییر کند.