اولا: منابع مختلف تاریخی از دستور یزید برای کشتن امام حسین(ع) خبر می دهند؛ با توجه به این منابع ذهبی شاگرد ابن تیمیه هم در مواقع مختلف یزید را آمر قتل امام حسین معرفی کرده است.
ثانیا: اگر یزید دستور به قتل امام حسین(ع) نداده بود، چرا ابن زیاد را مؤاخذه نکرد و مقام او را ترفیع داد!؟ چرا به او اجازه داد جوایز فراوانی از بیت المال به قاتلان امام پرداخت شود؟!
ثالثا: اگر یزید از این وقایع خبر نداشت و از قتل امام ناراحت بود، چرا سر امام را به کاخ دمشق فراخواند؟! چرا با عصا زدن، به سر مبارک ایشان اهانت کرد؟!

طبق نقل یعقوبی در تاریخ و ابن طیفور در«بلاغات النساء»، حضرت فاطمه زهرا(س) در خطبه ای که در بستر بیماری و زمانی که زنان مهاجر و انصار به عیادت او رفتند، ایراد کردند؛ در بیانی با اشاره به عدم اجرای وصیت پیامبر(ص) از نقض عهد و پیمان اصحاب گلایه و شکایت کردند.

احادیث «وصایت» را عده زيادي از علماى اهل سنت نقل کرده اند، مانند: ابن عساکر دمشقى، ابن مغازلى شافعى، خوارزمى حنفى، محب الدین طبرى شافعى، ذهبى، قندوزى حنفى، گنجى شافعى، طبرى شافعى، هیثمى شافعى، متقى هندى، ابونعیم اصفهانى، ابن ابى الحدید، ابن طلحه شافعى، حموى، مناوى، ابن صبّاغ مالکى، حاکم نیشابورى، سبط بن جوزى، احمد بن حنبل، ابویعلى،  یعقوبى، مسعودى و ... .