اتفاق مورّخين شيعه بر اين است که امام رضا(ع) همانند سایر ائمه(ع) به شهادت رسيده و بسیاری از اهل سنت نيز اين مطلب را قبول دارند. از آن جمله: ابن حجر، ابن صباغ مالکى، مسعودى، قلقشندى، قندوزى حنفى، احمد شبلى، حاکم نيشابورى، ابوزکریا موصلى، ابوالفرج اصفهانى، ابن طباطبا، شبلنجى، ابن حبّان و سمعانى و ابن ماجه قزوینى و بسیاری دیگر از ایشان.
ابوالحسن محمّد بن احمد بن ابراهیم طبا طبا ابن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن امام حسن بن على بن ابى طالب(ص) مشهور به ابن طباطبا؛ وى عالمى نیرومند، شاعرى ماهر، و یکى از اساتید ادبیّات بوده است. حموى در «معجم الاُدباء» از او نام برده و نوشته :وى به هوش و زیرکى، صفاى باطن، سلامت ذهن، اهداف و مقاصد نیکو مشهور بوده است. وى در اصفهان متولّد شده و در همانجا در سال (322) وفات کرده است.
ابن طباطبا اصفهانى در رابطه با غدیر خم چنین سروده: یا من یُسرُّ لیَ العداوةَ أَبْدِها...؛ أنا واثقٌ بدعاء جدّی المصطفى *** لأبی غداةَ غدیرِ خمٍّ فاحذرِ. والله أسعدنا بإرث دعائِهِ *** فیمن یُعادی أو یُوالی فاصبرِ؛ اى کسى که در نهان با من دشمنى می ورزى آن را ظاهر کن...؛ من به دعاى جدّم مصطفى درباره پدرم در صبحِ غدیر خم اطمینان دارم؛ پس بر حذر باش. و خداوند ما را با ارث بردن دعاى او (رسول خدا) درباره کسى که دشمنى یا دوستى ورزد، خوشبخت ساخت؛ پس صبر کن.
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289