اَرباب كتبِ قرائات برآن شده اند تا سندهايى براى قرائت قُرّاء، به ويژه «قُرّاء سبعه» دست وپا کنند و قرائت آنان را مستند به پيامبر(ص) نمایند، و در اين راه از مشايخ قُرّاء استفاده كرده و سلسله مشايخ را به عنوان سلسله اَسناد قرائات جلوه داده اند؛ در حالى كه سلسله مشايخ را نمى توان سلسله اَسناد روايت گرفت؛ زيرا شاگردى كه نزد استادِ خود تعليم يافته، تربيت شده اوست نه راوى از وى؛ همانند آراى فقهي فقها كه هر نظريه فقهى به همان صاحب نظر انتساب دارد، نه به شيخ او تا حالت نقل و روايت پيدا كند!

روايات ابراهيم بن يزيد مورد قبول اهل سنت قرار گرفته. نويسندگان صحاح سته و غير آنها، با روايات او احتجاج مى کنند. در صحيح مسلم آمده: فضيل بن عمرو، مغيره، زياد بن کليب، واصل، حسن بن عبيداللّه، حماد بن ابى سليمان و سماک، از وى حديث نقل نموده اند.