مناوى در «فیض القدیر» نوشته است: «علی عیبة علمی» یعنى در او گمان مى رود که مشکلات سخن مرا (براى امّتم) برطرف سازد، و خاصّه من ، و جایگاه سرّ من، و معدن چیزهاى با ارزش من است. و «عیبه» چیزى را گویند که انسان اشیاء با ارزش خود را در آن نگهدارى مى کند . شیخ محمّد حفنى نوشته است: «عیبة» یعنى... از این رو صحابه در مشکلات به او احتیاج داشتند... و در زمان سیّد ما عمر نیز مشکلاتى را حلّ نمود؛ پس عمر گفت: «خداوند مرا تا زمانى زنده نگه ندارد که قومى را درک کنم که ابوالحسن درمیان آنها نباشد...».

حدیث مدینة العلم دلالت دارد بر: 1- اعلمیت امام على(ع) و افضلیت آن حضرت. 2- از آنجا که امام على(ع) دروازه علم پیامبر(ص) است پس آنچه نزد امام على(ع) است هرگز اشتباه نیست و در نتیجه آن حضرت از مقام عصمت برخوردار است. 3- هر کس مى خواهد به علوم پیامبر(ص) برسد، واسطه اش امام على(ع) است. 4 ـ امام على(ع) حافظ علوم رسول خدا(ص) است. 5 ـ بر هر مسلمانى واجب است که به علم امام على(ع) رجوع کند؛ زیرا او باب شهر علم پیامبر(ص) است. و قرآن مى فرماید: «وَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها».

تاریخ گواه این است که امام علی(ع) بزرگ اصحاب از لحاظ علم بود، چرا که او در شهر علم پیامبر(ص) بود. او شجاع ترین و نیرومندترین اصحاب بود و درِ قلعه خیبر یکی از نشانه های شجاعت و نیرومندی ایشان است. پیامبر(ص)، على(ع) را در هر مناسبتى وصف و مدح کرده و خصوصیات و ویژگى هایش را بر مى شمرد. پیامبر(ص) هرگز در تمام دوران زندگیش کسى را بر على(ع) ریاست و فرماندهى نبخشید على رغم فرماندهى دادن به برخى از اصحاب بر برخى دیگر.