امام علی(ع) در رابطه با اسباب فزونی نعمت و وسعت روزي می فرمایند: «روزى را به وسيله صدقه فرود آوريد»، البته منظور از «روزی»، تمام مواهب مادی و معنوی است و منظور از «صدقه»، هر گونه موهبت مادى است كه بدون عوض و با انگيزه الهى در اختيار ديگرى قرار می گیرد. امام(ع) با اشاره به ارتباط نزديكى كه بین «صدقه» و «فزونى روزى» وجود دارد مى فرمايد: «هر زمان فقير و نيازمند شديد با دادن صدقه با خداوند معامله كنيد»، به فرموده امام صادق(ع) نيز هر چيزي كليدى دارد و كليد رزق، صدقه است.

خواست و مشیت الهى بى حساب و کتاب نیست، بلکه مشیت خداوند از حکمت او جدا نیست، و همیشه روى حساب لیاقت ها و شایستگى ها است. ضمن اینکه این مسأله به معنى نفى عالم اسباب نیست و عالم اسباب و تکوین نیز خواست و مشیت خدا است.
به عبارت روشن تر: اراده خدا در زمینه وسعت و تنگى روزى، مشروط به تلاش ها و کوشش ها و اخلاص ها و فداکارى های انسان است. قرآن مجید کراراً انسان را در گرو سعى و کوشش و تلاش و فعالیت خود شمرده، و بهره او را از زندگى به میزان سعى و تلاشش مى داند.