یکى از اصول فکر سلفى، نهى از تأویل و اکتفا به ظاهر لفظ است. در ردّ این روش باید گفت برای تفهیم قرآن باید از تمام نکات فصاحت، بلاغت و بدیع استفاده کرد مثلا ید الله کنایه از قدرت الهی است همان گونه که عرب این گونه کنایات را به کار مى گیرد.

بدیع یکی از کتابهای "بهاء" می باشد که در جواب از اعتراضات میرزا مهدی قاضی نوشته شده است. میرزا مهدی قاضی نامه ای از اسلامبول به عنوان آقا محمّد علی اصفهانی، یکی از بهائیان به ادرنه می فرستد و بهاء نامه را دیده و از زبان آقا محمّد علی پاسخ اعتراضات قاضی را نوشته و ارسال می دارند. کتاب چون در اوائل سالهای پیغمبری بهاء بوده است، تمام عبارتها و آیات عربی نازل شده او غلط و اشتباه است. به طور کلّی در این کتاب آیات نازله عجیب و خنده آوری دیده می شود که مانند آیات "باب" در نهایت درجه سستی می باشد.