عبیدالله مهدی به طریق اسماعیلیه به امامت خود دعوت کرد و فاطمیه را تأسیس کرد. فاطمیه دارای انشعابات مختلفی است: 1- نزاریه، پیروان حسن صباح هستند که در قلعه الموت حکومت می کردند. 2- مستعلیه، پیروان مستعلى فاطمى بودند که در سال 557 هجرى قمرى منقرض شدند. 3- دروزیه، در جبال دروز شامات ساکنند و پیروان نشتگین دروزى می باشند. 4- مقنعه، پیروان عطاء مقنع بودند.

حسن صباح در قرن پنجم هجرى در قم در خانواده اى شیعى به دنیا آمد. بعد از تحصیلات ابتدایى راهى رى گردید. در ری با امیر ضرّاب، داعى اسماعیلى آشنا شد و به کیش اسماعیلیه درآمد. او به قاهره رفت تا تعلیمات اسماعیلیه را از بهترین داعیان بیاموزد. سپس به ایران بازگشت. او و طرفدارانش قلعه الموت و قلعه ای در قهستان و ... را فتح کرده بودند که المستنصر بالله خلیفه فاطمى از دنیا رفت و بین اسماعیلیان اختلاف افتاد. حسن امامت المستعلى بالله را نپذیرفت و نزار را امام نوزدهم اسماعیلیان ایران معرفى کرد.

در دوران علاء الدین محمد سوم، ایران مورد تاخت و تاز مغولان قرار گرفت. در سال 651 هجرى قلاع خراسان به تصرف مغولان درآمد و قلعه الموت مورد محاصره مغولان قرار گرفت. در سال 653 هجرى علاء الدین محمد به قتل رسید و خورشاه فرزند محمد جانشین پدر شد. خورشاه بعد از مقدارى جنگ و خونریزى، با مشورت وزیران و مشاورانش در شوال 654 هجرى تسلیم هلاکوخان شد و به تمام قلاع نزاریان دستور داد که خود را تسلیم کنند. آخرین قلعه، قلعه گردکوه دامغان بود که بعد از پانزده سال مقاومت در سال 669 هجرى تسلیم شد.