معتز فرزند متوكل عباسى است كه پس از بركنارى مستعين در سال 252 زمام امور را به دست گرفت و راه پيشينيان را تعقيب كرد. پس از قتل متوكل، تركان بر امور كشور مسلط شدند، به گونه‏ اى كه اگر خليفه به خواسته ‏هاى آنان تن نمى ‏داد، نقشه بركنارى يا قتل او را مى‏ كشيدند. معتز، سرانجام توسط گروهی از آنان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و پس از اینکه او را زیر آفتاب سوزان نگه داشتند در سردابی زندانی کرده و درش را با خشت و گچ مسدود کردند و او زنده به گور شد.
 

پيشواى دهم، در نيمه ذيحجه سال 212 ه.ق به دنيا آمد. پدرش امام جواد(ع) و مادرش«سمانه» بود. «ابوالحسن الثالث»، در هشت سالگی به امامت رسید، 33 سال امامت کرد و در سال 254 در شهر سامرّاء به شهادت رسيد. ایشان در مدت امامت خود با  معتصم، برادر مأمون، واثق، پسر معتصم،  متوكل، برادر واثق، منتصر، پسر متوكل، مستعين، پسر عموى منتصر و معتزّ، پسر ديگر متوكل هم دوره بود که توسط معتزّ مسموم گرديده به شهادت رسيد و در خانه خود به خاك سپرده شد.

وى فرزند متوكل عباسى است كه پس از بركنارى مستعين در سال 252 زمام امور را به دست گرفت. او راه پيشينيان را تعقيب كرد و در آخر کار نیز به دست ترکان از خلافت خلع و به طرز فجیعی کشته شد.

بر اثر نفوذ و تسلط تركان در دربار خلافت، وضع به گونه ا‏ى بود كه خليفه يك مقام تشريفاتى بيش نبود ورتق و فتق امور عملاً در دست تركان قرار داشت. روزى گروهى از تركان وارد قصر شده و معتزّ را با چوب و چماق كتك زده و در حياط قصر زير آفتاب داغ نگه داشتند. در اين موقع تركان او را از مقام خلافت خلع كردند و به منظور قتل خليفه معزول او را در حالى كه نيمه جانى در بدن داشت، در سردابى جا دادند و درب سرداب را با خشت و گچ مسدود كردند و معتز به همان حالت زنده به گور شد.