در کتب اهل سنت، امام حسن عسکرى(ع) از احترام ویژه اى برخوردار است. ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ در مدح ائمه(ع) می نویسد: «هر کدام از آنان عالم، زاهد، ناسک، شجاع، جواد، طاهر و تزکیه کننده اند... این سلسله براى هیچ خانواده اى از عرب یا عجم اتفاق نیفتاده است». هم چنین عباس بن نورالدین مکّى مى گوید: «نسبش مشهورتر از ماه شب چهارده است. او و پدرش معروف به عسکرى اند. و امّا فضایلش را زبان ها نمى توانند شماره کنند»، و عارف احمدعبدالغنى مى گوید: «او از حیث زهد و علم در مکانى عظیم قرار داشت».

بغدادى مى گوید: «على بن ابى على مرا به سندش از محمّد بن سنان خبر داد و گفت: « ابوجعفر محمّد بن على بیست و پنج سال و سه ماه و دوازده روز عمر کرد. ولادت او در سال 195 هـ.ق بود. و در روز سه شنبه، سال 220 از دنیا رحلت نمود». هم چنین ابن حجر هیتمى درباره امام جواد(ع) مى نویسد: «او در آخر ذى قعده، سال 220، و در 25 سالگی  رحلت نمود و در مقابر قریش پشت قبر جدش امام کاظم(ع) به خاک سپرده شد. و عمرش 25 سال بود».

يازدهمين پيشواى شيعيان، در سال 232 ق چشم به جهان گشود. پدرش حضرت هادى(ع) و مادرش بانوى پارسا و شايسته ای به نام «سوسن» است. ایشان به دستور خليفه عباسى در «سامرّاء»، در محله «عسكر» سكونت (اجبارى) داشت؛ لذا «عسكرى» ناميده مى‏ شود. 22 ساله بود كه پدر ارجمندش به شهادت رسيد و مدّت امامتش 6 سال بود. در سال 260 ق در سن 28 سالگی به شهادت رسيد و در خانه خود در سامرّاء در كنار مرقد پدرش به خاك سپرده شد. ایشان در مدت كوتاه امامت خويش با المعتزّ بالله، المهتدى بالله و المعتمد بالله، معاصر بودند.

«اسحاق كِنْدى» از فلاسفه اسلام و عرب که در عراق اقامت داشت، مدت هاى زيادى در منزل نشسته و خود را به نگارش كتابی در مورد «تناقضهاى قرآن!» مشغول ساخته بود. روزى امام عسکری(ع) به يكى از شاگردان او فرمود: «به حضور استادت برو و به او بگو: آيا ممكن است گوينده قرآن از گفتار خود معانى اى غير از آنچه شما حدس مى‏ زنيد اراده كرده باشد؟»، همین سوال امام موجب شد اسحاق با درك واقعيت و توجه به اشتباه خود، کتابی را كه به عقيده خود درباره «تناقضهاى قرآن» نوشته بود تماماً بسوزاند.