يزيد بن عبدالملک مردى عياش و خوش گذران و لاابالى بود و به هيچ وجه به اصول اخلاقى و دينى پايبند نبود. از اين رو ايام خلافت او يكى از سياه ترين و تاريك ترين ادوار حكومت بنى اميه به شمار مى رود. در زمان حكومت وى هيچ فتح و پيروزى و هيچ حادثه درخشانى در جامعه اسلامى اتفاق نيفتاد.

فدک بوستانی بود که از طرف حضرت رسول(ص) به حضرت صدیقه(س) بخشیده شد اما پس از رحلت پیامبر(ص) توسط ابوبکر به عنوان جزئی از اموال دولتی اعلام شد و دست به دست میان خلفای بعد از او می چرخید تا این که توسط معاویه به مروان و توسط او به عبدالعزیز و از طرف او به فرزندش عمر بخشیده شد و عمر بن عبدالعزیز آن را به فرزندان حضرت صدیقه(س) پس داد و اعلام کرد بنی امیه در آن حقی ندارد. این تصمیم البته بعد از عمربن عبدالعزیز توسط یزید بن عبدالملک ملغی گردید و یزید مجددا فدک را از فرزندان حضرت زهرا(س) گرفت.

امام باقر(ع) با پنج تن از خلفاى اموى معاصر بود: 1- وليد بن عبدالملك. 2- سليمان بن عبدالملك. 3- عمر بن عبدالعزيز. 4- یزید بن عبدالملک. 5- هشام بن عبدالملک.