«میرزا بهاء» در مقابل افکار «سید باب» و برای اینکه مسلک خود را به مقتضیات روز نزدیک کند و صورت حق به جانب به خود بدهد، به طور کلی موضوع جهاد را از میان برداشته، پیروان خود را به صلح طلبی و سازش با مخالفین و معاشرت با همه ادیان و توافق نظر و خوش روئی دعوت نموده و از جنگ و جدال نهی می کند. او در «اقدس» می گوید: «معاشرت و آمیزش کنید با اهل ادیان مختلف، و تبلیغ نمائید امر خدای مهربان را، و این کیمیای اعمال است اگر از اهل معرفت باشید».

نشانه هایی از صلح طلبی مردم جهان در حال پدید آمدن است که برخی از آنها عبارتند از: 1- تشکیل مجامع جهانى و تنظیم اعلامیّه حقوق بشر که برخی موادش متضمن مفاهیم و ایده های بلندی راجع به آزادی و برابری آحاد بشر در حیثیت و حقوق و در برابر قانون و... است. 2- گفتگو از خلع سلاح عمومی. استقبال جهانیان، از این پیشنهاد نشان دهنده پیدایش یک نوع خودآگاهى در وجدان جهانى است. 3- امروزه تنفر از جنگ آنقدر همگانی شده که حتی خون ریزترین دولت ها جنگ افروزی هایشان را با عنوان صلح توجیه می کنند.