دلايل زيادي وجود دارد كه بيشتر اصحاب امام هادی(ع) ايرانی بودند. در زمان امام هادی(ع) «قم» مهمترین مرکز تجمّع شیعیان ایران بود. مردم «قم» رابطه مالی با امام(ع) داشتند و نامه آنها به حضرت درباره غلو و سختگیری آنها درباره «غالیان» در تاريخ آمده است. دو شهر «آبه» یا «آوه» و «کاشان» نیز تابع بینش شیعی قمی ها بودند. نامه امام هادی(ع) به وكيل خود در «همدان» نيز قابل توجه است. هم چنين لقب های محلی اصحاب امام هادی(ع) مانند «بشار نیشابوری»، «یزید جرجانی»، «سعید اهوازی» و ... شاهدی بر این امر است. 

بعد از حمله مغول به ایران، اسماعلیلیان نزارى صدمات سختی را متحمل شدند. بنابه نقل جوینى فقط در قهستان دوازده هزار مرد را قتل عام کردند و زنان و کودکان نزارى در بازار خراسان فروخته شدند. خورشاه با نه نفر از همراهان خود در شمال غرب مغولستان به قتل رسیدند و خانواده وى که به قزوین تبعید شده بودند، مدتى بعد کشته شدند. جوینى گزارش مى دهد که پس از فتح قلاع نزاریان و قتل عام آنها نشانى از آنها بر جاى نماند و جز افسانه اى در زبان ها و خبرى در جهان باقى نماند.

زرین تاج دختر ملامحمدصالح قزوینی در سال 1320 ق در قزوین به دنیا آمد و پس از تحصیل نزد پدر و عموهایش، به واسطه یکی از عموهایش که مرید سیدکاظم رشتی بود با عقاید فرقه شیخیه آشنا شد و طی مکاتباتی با سیدکاظم رشتی از وی لقب «قره العین» را کسب کرد. در 29 سالگی خانواده خود را ترک کرد و رهسپار کربلا شد اما وقتی رسید که سیدکاظم رشتی فوت شده بود. او به بغداد رفت و از مریدان علی محمد باب شد. بعد از بازگشت به قزوین بازگشت اما با اعتراض پدر و عمویش ملامحمدتقی مواجه شد و... .

ملامحمد قزوینی که از بزرگان علمای قزوین بود، پس از مباحثه با شیخ احمد احسائی، حکم به تکفیرش داد و این حکم به قدری برای شیخیان گران بود که قتل او را واجب دانستند. دختر ملا محمد صالح (برادر شهید ثالث)، که بعدها به فرقه بابیه گروید، زمینه از  بین بردن بزرگترین مانع بابیه در قزوین را به دست میرزا صالح قرتیه تدارک دید. او در سال 1264 ه. ش با عده ای قداره کش، به مرحوم ملا که در محراب نماز بود حمله کرده و به بدترین وضعی، آن پیر مرد عابد را کشتند.