قرآن کریم محورهایی را برای وحدت در حوزه پیروان ادیان آسمانی معرفی کرده است. از قبیل: 1- پرستش خداوند سبحان، که در این زمینه می فرماید: «ما پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر این که به او وحی کردیم که: معبودی جز من نیست، پس تنها مرا پرستش کنید». 2- قرآن نفی شرک را یکی از محورهای اتحاد قرار داده و می فرماید: «فقط مرا مى پرستند و چیزى را همتاى من قرار نخواهند داد». 3- قرآن نفی سلطه را محور اتحاد قرار داده و می فرماید: «و بعضى از ما، بعض دیگر را - غیر از خداى یگانه - به ربوبیت نپذیرد».

انسانها دو دیدگاه در مورد «دنیا» دارند؛ در نگاه اول، پیروان ادیان آسمانی دنیا را منزلگاهی برای رسیدن به سعادت ابدی می دانند. در مقابل مکاتب مادی دنيا را مقصد نهايى مى پندارند و تمام نيروى خود را صرف آن مى کنند. اما پيروان ديدگاه اول، گاهى همانند دیدگاه دوم عمل می کنند. از این رو پیشوایان دینی با هشدار نسبت به آن می فرمایند: «مردمِ غافل، بندگان دنيايند و دين، لقلقه زبان آنهاست»، و یا «دنيا مى فريبد و زيان مى رساند و مى گذرد». در واقع وظیفه رهبران الهی بیدار كردن مردم از غفلت است.