علاء الدين حلّى درباره غدير خم چنين سروده: محمد(ص) در روز غدير حقّ را آشکار ساخته و گفت: «...من کنتُ مولاه فهذا حیدرٌ مولاه من دون الأنامِ وسیّد***یا ربّ والِ ولیَّه واکبت مُعا دیه وعاند من لحیدر یعندُ...»؛ (... هر کس من مولاى اويم اين حيدر مولا و سيّد اوست، پروردگارا دوست بدار دوستدار او را، و سرنگون ساز دشمن او را، و دشمن بدار کسى را که با حيدر دشمنى ورزد...).

سریجى أُوالى در سروده خود به زیبایی برخی از فضائل امیرالمؤمنین على(ع) را بیان می نماید. او به داستان ولادت آن حضرت در کعبه معظّمه، اشاره کرده و می گوید: آنگاه که دیوار کعبه براى مادرش فاطمه بنت اسد شکافت و داخل شد و دیوار بسته شد و در کعبه بود تا آن حضرت متولّد شد، تولّدى که باعث شرافت بیش از پیش کعبه شد.

ابو محمد بن داود حلى پیرامون واقعه غدیر چنین سروده است: وإذا نظرت إلى خطاب محمّد *** یوم الغدیر إذ استقرّ المنزل. من کنت مولاه فهذا حیدر *** مولاه لا یرتاب فیه محصّل. لعرفتَ نصَّ المصطفى...؛ و چون نگاه کنى به خطاب محمّد(ص) در روز غدیر آنگاه که در جایگاه خود مستقرّ شد: هر کس من مولاى او هستم پس این حیدر مولاى اوست که در آن هیچ صاحب علمى شکّ نمى کند. پس آن گاه تصریح مصطفى را به خلافت بعد از خود مى فهمى، آن تصریح غرّائى که جاى تأویل و توجیه ندارد.

جمال الدین خلعى پیرامون واقعه غدیر چنین سروده است: حبّذا یوم الغدیر *** یوم عید وسرور؛ إذ أقام المصطفى *** من بعدِه خیر أمیر و...؛ چه روز خوبى است روز غدیر روز عید و سرور است؛ چون مصطفى بعد از خود بهترین امیر را برگزید، در حالى که مى گفت: او در غیبت و حضور من وصىّ من است و پشتیبان و یارى کننده و وزیر و همانند من است و او حاکم بعد از من بر اساس کتاب نورانى (قرآن) است... .