آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سریجى أُوالى در سروده خود به زیبایی برخی از فضائل امیرالمؤمنین على(ع) را بیان می نماید. او به داستان ولادت آن حضرت در کعبه معظّمه، اشاره کرده و می گوید: آنگاه که دیوار کعبه براى مادرش فاطمه بنت اسد شکافت و داخل شد و دیوار بسته شد و در کعبه بود تا آن حضرت متولّد شد، تولّدى که باعث شرافت بیش از پیش کعبه شد.

او در این باره چنین سروده است:
1 ـ «وفی «الغدیر» وقد أبدى النبیُّ له *** مناقباً أرغمت ذا البغضةِ الشانی
2 ـ إذ قال من کنتُ مولاه فأنت له *** مولىً به اللهُ یهدی کلَّ حیرانِ
3 ـ اُنزلت منّی کما هارون اُنزل من *** موسى ولم یک بعدی مرسلٌ ثانی
4 ـ من کان فی حرم الرحمن مولدُهُ *** و حاطه اللهُ من باس و عدوانِ»
  1 ـ (و در «غدیر» در حالى که پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) براى او فضایلى را آشکار ساخت که دشمنِ تمسخر کننده را ذلیل نمود. 2 ـ هنگامى که فرمود: هر کس من مولاى او هستم پس تو براى او مولایى هستى که خداوند به وسیله تو هر سرگشته اى را هدایت مى کند . 3 ـ تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسى هستى، ولى بعد از من رسول دیگرى نیست. 4 ـ او کسى است که محلّ تولّدش در حرم خداى رحمان است و او را از هر گونه ترس و ضرر و دشمنى حفظ کرد) .
توضیحى پیرامون شعر:
شاعر با بیت آخر به داستان ولادت آن حضرت ـ صلوات الله علیه ـ در کعبه معظّمه، اشاره دارد; آنگاه که دیوار کعبه براى مادرش فاطمه بنت اسد شکافت و داخل شد و دیوار بسته شد، و در کعبه بود تا آن حضرت متولّد شد، تولّدى که باعث شرافت (بیش از پیش ) کعبه شد، و از میوه هاى بهشتى خورد، و صدف کعبه از مروارید با ارزش خود جدا نشد مگر اینکه جهان را با نور درخشانِ چهره خود نورانى کرد و در فضا بوى خوش خود را پراکند.
این، حقیقتى روشن است که شیعه وسنّى بر اثبات آن اتّفاق دارند و احادیث کثیرى بر آن دلالت دارند و کتابها از آن پُر شده است؛ از این رو پس از تصریح گروهى از بزرگان شیعه و سنّى(1) بر تواتر حدیثِ این فضیلت، دیگر به سخن کسانى که بدون تأمّل حرف مى زنند و براى آنها درست یا خطا بودن سخنشان تفاوتى ندارد، اهمیّت نمى دهیم .(2)