آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابو محمد بن داود حلى پیرامون واقعه غدیر چنین سروده است: وإذا نظرت إلى خطاب محمّد *** یوم الغدیر إذ استقرّ المنزل. من کنت مولاه فهذا حیدر *** مولاه لا یرتاب فیه محصّل. لعرفتَ نصَّ المصطفى...؛ و چون نگاه کنى به خطاب محمّد(ص) در روز غدیر آنگاه که در جایگاه خود مستقرّ شد: هر کس من مولاى او هستم پس این حیدر مولاى اوست که در آن هیچ صاحب علمى شکّ نمى کند. پس آن گاه تصریح مصطفى را به خلافت بعد از خود مى فهمى، آن تصریح غرّائى که جاى تأویل و توجیه ندارد.

او در این باره چنین سروده است
«وإذا نظرتَ إلى خطاب محمّد *** یوم الغدیر إذ استقرَّ المنزلُ
من کنتُ مولاه فهذا حیدرٌ *** مولاه لا یرتابُ فیه محصِّلُ
لعرفتَ نصَّ المصطفى بخلافة *** من بعدِه غرّاءَ لا یُتأوَّلُ» (1)
(و چون نگاه کنى به خطاب محمّد(صلى الله علیه وآله) در روز غدیر آنگاه که در جایگاه خود مستقرّ شد : هر کس من مولاى او هستم پس این حیدر مولاى اوست که در آن هیچ صاحب علمى شکّ نمى کند. پس آن گاه تصریح مصطفى را به خلافت بعد از خود مى فهمى، آن تصریح غرّائى که جاى تأویل و توجیه ندارد) .(2)