امام حسین(ع) در روز عاشورا به یارانش فرمود: «هر كس بدهكار است در ركاب من پيكار نكند، زيرا هر كس از دنيا برود در حالى كه دينى بر عهده اش باشد كه چاره اى براى آن نكرده باشد گرفتار دوزخ مى شود». مردى برخاست و گفت: همسرم پذيرفت كه از طرف من بپردازد. امام(ع) پاسخ داد: «كفالت آن زن چه فايده اى دارد؟ آيا او قدرت دارد چنين كند؟».

آیه 1 سوره مائده، دلیل بر وجوب وفا به تمام پیمان هائى است که میان انسان ها و یا انسان با خدا، به طور محکم بسته مى شود. مسأله وفاى به عهد و پیمان از اساسى ترین شرائط زندگى دسته جمعى است و بدون آن، هیچ گونه همکارى اجتماعى ممکن نیست و بشر با از دست دادن آن، زندگى اجتماعى و اثرات آن را عملاً از دست خواهد داد. به همین دلیل در منابع اسلامى تأکید فوق العاده اى روى این مسأله شده است، تا آن جا که در روایتی می خوانیم: آن کس که به پیمان خود وفادار نیست دین ندارد.

اسلام اهمیت زیادی به وفاى به عهد و پایبند بودن به پیمان ها داده است ولی قرآن می فرماید: پیمان با مشرکان یک طرفه لغو گردد، چون قرائنی بر نقض پیمان آنها آشکار شده بود. ضمن اینکه پیمان هائى که به خاطر شرایط خاص بر قومی تحمیل مى شود، مانعى ندارد که پس از قدرت، این پیمان ها به طور یک جانبه لغو گردد. بعلاوه در لغو پیمان مشرکان چهارماه به آنها مهلت داده شد.