آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

پديده «وحى» هم همانند «اِلهام»، به تابناك شدن درون در مواقع خاص اطلاق مى شود؛ با اين تفاوت كه منشأ «الهام» بر الهام گيرنده پوشيده است، ولى منشأ «وحى» بر گيرنده وحى كه پيامبرانند روشن مى باشد. به همين علت، پيامبران هرگز در گرفتن پيام آسمانى دچار حيرت و اشتباه نمى‌ شوند، زيرا آگاهى حضورى كاملى بر منشأ «وحى» و كيفيت انجام آن دارند.

پديده «وحى» هم همانند «اِلهام»، به تابناك شدن درون در مواقع خاص اطلاق مى شود. با اين تفاوت كه منشأ «الهام» بر الهام گيرنده پوشيده است، ولى منشأ «وحى» بر گيرنده «وحى» كه پيامبرانند روشن مى باشد. به همين علت، پيامبران هرگز در گرفتن پيام آسمانى دچار حيرت و اشتباه نمى‌ شوند، زيرا بر منشأ «وحى» و كيفيت انجام آن آگاهى حضورى كاملى دارند.
زراره از امام جعفر صادق(علیه السلام) سوال می کند: چگونه پيامبر مطمئن شد آنچه به او مى رسد وحى الهى است، نه وسوسه هاى شيطانى؟ امام(علیه السلام) فرمود: «إِنَّ اللهَ إِذَا اتَّخَذَ عَبْداً رَسُولاً أَنْزَلَ عَلَيْهِ السَّكِينَةَ وَ الْوَقَارَ فَكَانَ يَأْتِيهِ مِنْ قِبَلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِثْلُ الَّذِي يَرَاهُ بِعَيْنِهِ‏»(1)؛ (هرگاه خداوند بنده اى را براى رسالت برگزيند، به او آرامش و وقار ويژه اى ارزانى مى دارد، به گونه اى كه آنچه از جانب حقّ بدو مى رسد، همانند چيزى خواهد بود كه با چشم باز مى بيند». در حديثى ديگر سؤال شد: چگونه پيامبران دانستند كه پيامبرند؟ امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «كُشِفَ عَنْهَا الْغِطَاءُ ...»(2)؛ (براى آنان پرده از ميان برداشته شد ...). به عبارت ديگر پيامبران هنگامى به پيامبرى مبعوث مى شوند كه از مرحله «علم اليقين» گذشته و «عين اليقين» را طى كرده و به مرحله «حقّ اليقين» رسيده باشند.(3)