آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) به «حارث همدانی» بشارت دادند که من در چند موقف همراه شيعيانم خواهم بود: 1. لحظه مرگ و جان دادن. 2. هنگام عبور از صراط. 3. کنار حوض کوثر که شيعيانم را از آب کوثر سیراب خواهم کرد. 4. به هنگام تقسیم بهشت و جهنّم که به اذن پروردگار من تقسيم كننده آن دو می باشم.

چگونگى حفظ ارتباط با اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) را از حارث هَمْدانى(1) فرا بگيريم. مرد با شخصيتى كه از شيعيان حقيقى امير مؤمنان علي(عليه السلام) محسوب مى شود. اصبغ بن نباته(2) مى گويد: «حارث هَمْدانى به اتّفاق جمعى از شيعيان كه من هم جزء آنها بودم بر امير مؤمنان علي(ع) وارد شديم. حارث ضعيف و ناتوان و بيمار بود. حضرت به استقبال او آمد؛ زيرا حارث جايگاه خاصّى نزد اميرمؤمنان علي(ع) داشت. مولا خطاب به حارث فرمود: حالت چطور است؟ عرض كرد: مشاهده مى فرماييد كه روزگار با من چه كرده است؟ ولى سخت تر از ضعف و ناتوانى و بيماريم، اختلافات جمعى از شيعيان شماست كه مرا وادار كرده شكايت آنها را به محضر شما بياورم! حضرت پرسيد: اختلاف آنها در چيست؟ عرض كرد: در مورد مقام شما و سه خليفه قبلى. عدّه اى از آنها درباره شما غلوّ مى كنند و عدّه اى طرفدار آن سه نفرند و عدّه اى در اين ميان متحيّر و سرگردانند.
حضرت فرمود: «أَلَا إِنَّ خَيْرَ شِيعَتِي النَّمَطُ الْأَوْسَطُ إِلَيْهِمْ يَرْجِعُ الْغَالِي وَ بِهِمْ يَلْحَقُ التَّالِي»(3)؛ (بهترين شيعيان من كسانى هستند كه در حدّ وسط و خطّ اعتدال حركت مى كنند، نه غلوّ مى كنند و نه در حقّ ما كم مى گذارند. غاليان بايد به سوى آنها بازگردند و مقصّران بايد به صف آنها بپيوندند). سپس حضرت فرمود: اى حارث! در چند موقف همراه شما خواهم بود و مرا خواهيد شناخت:
1. به هنگام مرگ و در پايان زندگى اين دنيا.
2. هنگام عبور از پل صراط [كه از شمشير تيزتر و از مو باريك تر و عبور از آن بسيار سخت است].
3. كنار حوض كوثر كه شما را از آب كوثر سيراب مى كنم.
4. به هنگام تقسيم بهشت و جهنّم؛ زيرا بهشت و جهنّم را به اذن الله من تقسيم مى كنم؛ دوزخيان را به دوزخ مى فرستم و بهشتيان را به بهشت رهنمون خواهم شد.
مطالب ديگرى نيز بين آن حضرت و حارث هَمْدانى ردّ و بدل شد كه حارث در پايانِ اين ملاقات و گفتگو بسيار خوشحال بود و در حالى كه عبايش به روى زمين كشيده مى شد از جايش بلند شد و اين جمله را با خود تكرار مى كرد: پس از اين بشارتِ مولايم، چه ترسى از مرگ دارم!».(4)
بايد همانند حارث ارتباط خود را با اهل بيت پيامبر(عليهم السلام) حفظ كنيم، كه اين ارتباط براى دنيا و مواقف مختلفِ جهانِ آخرت، براى ما سودمند و گره گشا خواهد بود.(5)