آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در پاسخ به اينكه چگونه مي شود انسان هائي بدون آب و غذا سيصد و نه سال زنده بمانند؟ بايد دو نكته را يادآور شد: 1. اين كار هر چند از نظر ما انسان ها كه علم و قدرت محدود و كمي داريم كارى حيرت آور و غير ممكن است؛ امّا از زاويه علم و قدرت خداوند امرى سهل و آسان است. 2. هر چه فعاليّت دستگاه هاى بدن آرام تر و ضعيف تر شود نياز بدن به آب و غذا كمتر و كمتر خواهد شد و اگر فعاليّت بدن به حدّاقل ممكن برسد و هيچ يك از اعضاى بدن جز دستگاه تنفس و قلب كار نكند همان ذخيره غذايى موجود در بدن پاسخگوى نياز 309 سال خواهد بود.

«اصحاب كهف» همان طور كه مي دانيد به فرمان خداوند در آن غار به خواب رفته و پس از 309 سال بيدار شدند؛ در حالى كه بدن آنها كاملاً سالم و حتّى لباس هايشان مندرس و پوسيده هم نشده بود. امّا سؤالي كه در اينجا مطرح است اينكه آيا از نظر علمى ممكن است كسى در اين مدّتِ بسيار طولانى بدون آب و غذا زنده بماند؟! طبق محاسبه اى كه كرديم هر يك از آنها در مدّت 309 سال حداقل به 100 تُن موادّ غذايى و 100 هزار ليتر آب نياز داشتند، در حالى كه مى دانيم حتّى يك لقمه غذا و يك قطره آب هم وارد دهان آنها نشده بود. اين مطلب از نظر علمى چگونه قابل توجيه است؟
در جواب بايد گفت: اين سؤال را به دو روش مى توان پاسخ داد. به تعبير ديگر دو پاسخ روشن براى اين سؤال وجود دارد كه به شرح زير است:
1. اين كار هر چند از نظر ما انسان ها كه علم و قدرتمان محدود و كم مى باشد كارى حيرت آور و غير ممكن به نظر مى رسد؛ امّا از زاويه علم و قدرت خداوند امرى سهل و آسان است. خداوندى كه هرگاه اراده انجام كارى كند به محض اراده و تصميمش آن كار تحقّق پيدا مى كند، زنده نگهداشتن چند انسان براى مدّت 309 سال بدون آب و غذا براى او كار سخت و غير ممكنى نيست. خداوند متعال در آيه شريفه 82 سوره «يس» مى فرمايد: «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ»؛ (فرمان او چنين است كه هرگاه چيزى را اراده كند، تنها به آن مى گويد: موجود باش آن نيز بى درنگ موجود مى شود). يعنى اگر مثلاً خداوند اراده كند جهانى همچون جهان فعلى، كه ما در آن زندگى مى كنيم، با تمام كرات آسمانى و كره زمين و همه كهكشان ها و ستاره ها، و همه موجودات هوايى و دريايى و زمينى، و خلاصه تمام امكانات و ويژگى هايش خلق كند كافى است اراده كند، به محض اراده اش عالَمى ديگر همچون عالَم ما خلق خواهد شد. آيا براى چنين خدايى با چنين قدرت فوق العاده و علم و دانش نامحدود، زنده نگه داشتن چند نفر براى چند صد سال كار مشكلى است؟ بنابراين، زنده ماندن اصحاب كهف براى مدّت طولانى بدون استفاده از آب و غذا از زاويه علم و قدرت خداوند امرى سهل و آسان است و هيچ تعجّب و حيرتى ندارد.
2. هر چه فعاليّت دستگاه هاى بدن آرام تر و ضعيف تر شود نياز بدن به آب و غذا كمتر و كمتر خواهد شد و اگر فعاليّت بدن به حدّاقل ممكن برسد و هيچ يك از اعضاى بدن جز دستگاه تنفس و قلب كار نكند همان ذخيره غذايى موجود در بدن پاسخگوى نياز 309 سال خواهد بود. به عنوان مثال كوره ذوب آهنى را در نظر بگيريد كه در هر روز چند هزار ليتر گازوئيل مصرف مى كند. اگر فعاليّت اين كوره كم شود، در حدّى كه فقط شمعك آن روشن باشد مصرف يك روز آن براى صدها سال كفايت مى كند. بنابراين، هنگامى كه فعاليّت دستگاه هاى بدن پايين و پايين تر و نزديك به صفر برسد نياز بدن هم به آب و غذا بسيار كم و نزديك به صفر مى شود. نمونه ديگر اين مطلب باطرى هاى ظريفى است كه براى ساعت از آن استفاده مى شود، كه بعضى از انواع آن 5 سال كار مى كند؛ چون كار ساعت، كار سبك و دستگاه آن دستگاه ظريفى است. بدن انسان نيز در حال خواب چنين حالتى دارد.
نتيجه اينكه خواب 309 ساله اصحاب كهف بدون استفاده از آب و غذا از منظر علم و قدرت خداوند كار سهل و آسانى است و از ديدگاه علمى نيز قابل توجيه و دفاع است، و هيچ منافاتى با علم و دانش بشر ندارد.(1)