آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) در توصیف «هوی پرستي» در تعبیری هماهنگ با «قرآن» می فرماید: «هوی پرستى شريك و همتاى نابينايى است»؛ زيرا همان گونه كه انسان نابینا اطراف خود را نمى بيند، هوی پرستان نيز از مشاهده حقايق آشكار محرومند؛ چرا كه حجابِ هوی پرستى، سخت ترين حجاب در راه شناخت است. پس به فرموده امام علي(ع) بايستي دست از محبّت دنيا كشيد كه چشم را كور، گوش را كر، زبان را لال و گردن ها را به زير مى آورد.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» می فرماید: (هوی پرستى شريك و همتاى نابينايى است)؛ «وَ الْهَوَى شَرِيكُ الْعَمَى»؛ زيرا همان گونه كه نابينايان اجسامى را كه در اطراف آنهاست نمى بينند، هرچند نزديك و مجاور باشد، هوی پرستان نيز از ديدن حقايقِ آشكار محرومند؛ چرا كه حجابِ هوی پرستى، سخت ترين و تيره ترين حجاب است و در آفات شناخت، آفتى بدتر از آن يافت نمى شود. «قرآن مجيد» مى گويد: «أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللهُ عَلى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ يَهْديهِ مِنْ بَعْدِ اللهِ أَفَلا تَذَكَّرُونَ»(1)؛ (آيا ديدى كسى را كه معبود خود را هواى نفس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهى [بر اينكه شايسته هدايت نيست] گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده اى قرار داده است؟! با اين حال غير از خدا چه كسى مى تواند او را هدايت كند؟ آيا متذكر نمى شويد؟).
امام(عليه السلام) در نامه اى نيز به يكى از اصحابش به اين حقيقت تصريح كرده مى فرمايد: «فَارْفُضِ الدُّنْيَا فَإِنَّ حُبَّ الدُّنْيَا يُعْمِي وَ يُصِمُّ وَ يُبْكِمُ وَ يُذِلُّ الرِّقَابَ»(2)؛ (محبّت دنيا [و هواى نفس] را رها كن كه چشم را كور و گوش را كر و زبان را لال و گردن ها را به زير مى آورد).(3)