آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

آیات 49 تا 50 سوره «زخرف» به 9 معجزه مهم برای هدایت فرعون و قومش اشاره دارد؛ ولی باز آنان از روی لجاجت هرگز ایمان نیاوردند. تعبيرات آيه كاملا نشان مى دهد كه همه اين سخنان از سر لجاجت بوده؛ آنان از یک سو موسی(ع) را ساحر می نامیدند و از سوی دیگر برای رهایی از درد و رنج، دست به دامن او می شدند. قرآن با تعبیر «یَنکُثُون» اشاره دارد که آنان بارها پیمان بستند و شکستند. اما سرانجام به کیفر لجاجت خود رسیدند و بسیاری از آنها غرق شدند.

آيات سوره «زخرف» از لجاجت قوم فرعون سخن می گوید. خداوند آيات و معجزات بزرگى براى هدايت آنان فرستاد، قرآن با عنوان «تِسْعَ آيَاتٍ»(1)؛ (نه معجزه مهم)، عدد اين نشانه ها را بیان می کند، اما آنها همانند بنى اسرائيل، مرتب بهانه جويى مى كردند، سرانجام چنين گفتند: (اى مرد ساحر! پروردگارت را به خاطر عهدى كه با تو كرده بخوان [تا ما را از اين درد و رنج هايى كه به آن گرفتار شده ايم برهاند] در اين صورت ما هدايت خواهيم شد [و به تو ايمان مى آوريم] اما هنگامى كه عذاب را از آنها برطرف ساختيم آنها پيمان شكنى كردند، و هرگز ايمان نياوردند)؛ «وَ قالُوا يا اَيُّهَا السّاحِرُ اُدْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ اِنَّنا لَمُهْتَدُونَ * فَلَمّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ اِذا هُمْ يَنْكُثُونَ».(2)
تعبيرات آيه كاملا نشان مى دهد كه همه اين سخنان از سر لجاجت بوده؛ آنان از يك سو پیامبر الهی را ساحر مى خواندند و در عين حال براى رهايى از بلا، به آن حضرت پناه می بردند، تعبير ربّك (پروردگار تو و نه پروردگار ما) نشانه ديگرى از اين لجاجت است. قول مؤكّد در مورد ايمان به موسى(عليه السلام) كه در جمله «اِنَّنا لَمُهْتَدُونَ» كاملا آشكار است، و تعبير «يَنْكُثُونَ» كه به صورت فعل مضارع آمده و نشان مى دهد بارها پيمان بستند و شكستند همه بيانگر لجاجت قوم فرعون است. و سرانجام آنها نيز به جريمه لجاجت خود گرفتار شدند و خداوند همه سران و نفرات كارآمد آنها را غرق كرد، و اين کیفر لجاجت است.(3)،(4)