آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) درباره راه كامل كردن «نعمت های الهي» می فرماید: «نعمت هاى خدا را با صبر و استقامت بر طاعتش و دورى از معصيتش بر خويش كامل كنيد». شكر حقيقى آن است كه انسان نعمت هاى خدا را در مسير طاعت به كار گيرد و هرگز از آنها در جهت نافرمانى خداوند، بهره نبرد. امام(ع) مي فرمايد: «كمترين چيزى كه خدا بر شما لازم دانسته اين است كه نعمت ها را در راه گناه به کار نگيريد».

امام علی(علیه السلام) در بخشی از خطبه 188 «نهج البلاغه» درباره راه كامل كردن «نعمت های الهي» مى فرمايد: (نعمت هاى خدا را با صبر و استقامت بر طاعتش و دورى از معصيتش بر خويش كامل كنيد)؛ «وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ، وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ».
اين سخن مى تواند اشاره به تكميل نعمت هاى مادى دنيا باشد و يا تكميل اين نعمت ها با افزودن نعمت هاى گران بهاى پروردگار در قيامت؛ زيرا صبر بر طاعت و دورى از معصيت به مقتضاى «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَاَزِيدَنَّكُمْ»(1) سبب فزونى نعمت هاى مادى و معنوى، دنيوى و اخروى است و مى دانيم شكر حقيقى آن است كه انسان نعمت هاى خدا را در مسير طاعت به كار گيرد و هرگز از آنها در جهت نافرمانى گناه، بهره نبرد. حضرت على(عليه السلام) در حديثى مى فرمایند: «اَقَلُّ ما يَلْزِمُكُم للهِ أَنْ لَا تَسْتَعِينُوا بِنِعْمَتِهِ عَلَى مَعاصِيهِ»(2)؛ (كمترين چيزى كه براى خدا بر شما لازم است اين است كه از نعمت هاى او براى انجام گناه كمك نگيريد).(3)